[Uniwersum Metro 2033] "Prawo do użycia siły"

[Imienny]

Za ten post Imienny otrzymał następujące punkty reputacji:

Kałach, Leo0502.

[Leo0502]

Za ten post Leo0502 otrzymał następujące punkty reputacji:

Imienny, Pijawol.

[Mixthoor]

Re: [Uniwersum Metro 2033] "Prawo do użycia siły"

przez Mixthoor w 31 Maj 2016, 19:39

Oczarowała mnie ta powieść. Wątek początków treningu młodych stalkerów i poznawania otoczenia przeplatany z obecną sytuacją, 20 lat po zagładzie. Masa konkretnego wyposażenia lub uzbrojenia, świetnie i szczegółowo opisane (przypisy autora). Czytałem z zapartym tchem, nie mogłem się oderwać. Wiele wątków (kino, zona, przedszkole, syreny) mogłoby mieć nieco więcej miejsca i być nieco szerzej opisane. Czuć, że autor kładzie nacisk na militaria. Mimo wszystko czekam na kontynuację.

Opowiadania zacne, kilka z nich są naprawdę dobre. Miły dodatek.

[Grzechu300]

Re: [Uniwersum Metro 2033] "Prawo do użycia siły"

przez Grzechu300 w 31 Maj 2016, 20:40

Masa konkretnego wyposażenia lub uzbrojenia, świetnie i szczegółowo opisane (przypisy autora).

Szczerze, to jest jedyny dobry aspekt w tej książce. Ale jeżeli ktoś tego nie lubi, to książka wypada naprawdę miernie.

Bohaterowie są strasznie naciągani, autor opisuje ich tak heroicznie, że aż się rzygać chce. Po paru stronach wiadome jest już że nic im się nie stanie, nawet jeżeli zarobią kulkę to wyjdą z tego bez większego szwanku.

No bez przesady. Kolejna książka w której bohaterowie są bez skazy, najlepsi z najlepszych i w ogóle szkoleni od dziecka przez tego ich półkownika na Spartan.
Śmiechłem srogo jak autor opisywał, że byli jako dzieci nadzwyczajnie inteligentni, a jeden z nich w wieku pięciu lat robił jakieś tam zaawansowane ćwiczenia fizyczne i trenował walkę w zwarciu.

Fabuła jest średnia. Do połowy książki nie dzieje się absolutnie nic szczególnego, autor woli sobie podać kolejne parametry techniczne kolejnego działka przeciwlotniczego niż skupiać się na tym co robią bohaterowie. Jak pisałem, te "przypisy" nieco ratują całość ale tylko jeżeli ktoś się tym interesuje - ale bez przesady, w jednym z rozdziałów są dwie strony pod rząd wypełnione szczegółami konstrukcyjnymi Korda czy innego rosyjskiego karabinu. To męczy, jak autor opisuje średnicę średnicy promienia lufy czy inne pierdoły.
Akcja rozkręca się dopiero pod koniec, gdzie w sumie tragicznie nie jest. Trochę naiwnie, ale całkiem w porządku.

Książka może nie tyle słaba, co naprawdę bardzo naiwna. Jak ktoś nie rzyga już opowiadaniami o niepokonanych herosach (tutaj w wersji specnaz) to może się będzie podobać. Mi nie bardzo.