Brak tytułu, ale (chyba) warto przeczytać.

przez **KubaStempos** w 22 Cze 2015, 18:27

Brak tytułu, ale (chyba) warto przeczytać.

przez KubaStempos w 22 Cze 2015, 18:27

No, jestem na tym forum już jakiś czas i postanowiłem zacząć się w jakiś sposób spełniać duchowo, chociażby pisząc jakieś opowiadania z serii. Tutaj jest moje pierwsze, liczę, że będzie wam się czytać miło

i, że się spodoba. Krytykę przyjmuję.

I od razu mówię, nie chciałem obrazić niczyich poglądów wobec, żadnej z frakcji i część "faktów" dodałem dla urozmaicenia.
Pozdrawiam

No i nie mam. Czy było warto, to w sumie nie wiem, ale chyba nie. Bynajmniej, postrzał wyklucza mnie z stalkerstwa na jakiś miesiąc, bez kuracji artefaktami. Tylko, że artefakty poszły w dupę, razem z tym frajerem. Chyba, że go dogonię.
Nie, nie dogonię. Postrzał w brzuch jest chyba z lekka problematyczny, podczas podróży przez Zonę.
Chociaż, pewnie nie jestem pierwszy, który ma taką sytuację.
No bo, co to, że leżę sobie pod murem na jakimś totalnym zadupiu z raną postrzałową w brzuch, to chyba nic nie przeszkadza. A zadanie nie wykonane. I dupa, nie będzie artefaktów. Tak w sumie to się nie przedstawiłem.
Ja jestem w sumie to nito stalker, nito najemnik. Bardziej to drugie. Co prawda nie pracuję na zlecenie ich tam „klienta”, ale bardziej dorywczo. Zdobądź artefakt, donieś towar, zabij kogoś… Często też innych najemników, ale taka praca.
Te ostatnie, mimo, że najciekawsze jest najbardziej niebezpieczne. Dokładniej mówiąc to tak właśnie dostałem kulkę.
Stalker do mnie podbija: „weź sprzątnij tego i tego to będzie kasa”. No i oznaczone przez typa PDA było w budynku w którym leżę. Tak sobie leżało pod oknem. Dokładnie tutaj gdzie ja. Bo jak się okazało, nasz cel dostał od kogoś cynk, że polują na niego i, że jest oznaczony. I się przygotował.
Zostawił komputerek z włączonym lokalizatorem jak gdyby nigdy nic w domku z jednymi tylko drzwiami i się schował. A ja jak debil wchodzę w te drzwi i obrywam kulturalną kulkę w brzuch. Piękna historia debila na służbie, nie?
No i tak sobie leżę. A co dalej można zrobić? W kieszeni spodni powinienem mieć apteczkę… Chyba. Tak, jest. Niebieska wojskowa apteczka pierwszej pomocy. Kupiona od jakiegoś żołnierzyka z Powinności za śmieszne 3 butelki samogonu, który zabrałem z kolei od martwego bandyty którego miałem się pozbyć. Za robotę 2000 rubelków, na szpej bandosta było 500. Czyli odejmując koszt kilku naboi 7,62 na 54 milimetra do mojego karabinu wychodzi, że wyszedłem z tą robotą dużo na plus.
A teraz było podobnie. Miało być kilka artefaktów, chyba Kamienna Krew, Skrętak i Kula Ognista. Takie małe, ale sprzedać miło.
Łan szot, łan kil miał być, a to gówno. Zamiast tego leżę pod dziurawy pod murem.
A tak, apteczka. Miałem się opatrzyć. Hmmm. Jedna ampułka przeciwtężcowa, jedna z morfiną. Teraz zestaw chirurgiczny. Zapakowany hermetycznie, ruski wynalazek. Szczypce, jakieś coś do rozchylania rany, więcej szczypców, gaza, opatrunek. To jazda.
W każdym razie, nie opowiem dokładniej o tym jak wyciągałem pocisk z brzucha, bo sam nie wiele pamiętam. Kilka razy chyba zemdlałem jak zamiast pocisku złapałem się za jakąś różową rurkę i prawie ją wyciągnąłem, albo takie różne śmieszne historie. Raz tak zaczęło mnie w środku boleć, że myślałem, że się zesram. I wtedy wstrzyknąłem sobie chyba ze trzy ampułki z morfiną, i sobie tak jakoś odleciałem na kilka godzin.
Z samą kulą to wyszło ciekawie, bo byłem święcie przekonany, że nie przeszła na wylot, a przeszła. I grzebię sobie w bebechach, a tu dupa, nic. Pocisk siedzi głęboko w ścianie. Pozszywałem się jakoś, koślawo zresztą jak cholera, zabandażowałem trzy razy, i wstałem podpierając się karabinem. Dobry, taki ruski. Ten egzemplarz to może nawet Wojnę Ojczyźnianą pamięta. Albo nie. Sama konstrukcja nie jest zbyt wymyślna. Tutaj przerzucić, tu przesunąć, tu nacisnąć i tak dalej. Unikalne połączenie karabinu, wiosła i maczugi w jednym. Piękne, nie?
^^^
Koniec końców, to poszedłem Dima Szuchow wie gdzie, i wylądowałem na jeszcze większym zadupiu niż by się mogło wydawać, a dokładniej – na Wielkich Bagnach.
No to jest tak. Wielkie Bagna to spory kawałek terenu, leżący na południe od Instytutu Naukowo Badawczego „Agroprom”, gdzie z tego co mnie pamięć nie myli siedzą tam teraz zakute łby z Powinności i pilnują podziemnych korytarzy, „w których czają się najgorsze mutanty jakie widziała Zona”. Takie lekkie naginanie prawdy pewnie, by utrzymać na wysokim poziomie propagandę ciągnącą się od INB aż po okolice Baru 100 Radów, gdzie brałem zlecenie, jak się okazuje – może moje ostatnie.
Ale chyba nie ma co się martwić na zapas, co nie?
No i wracając do Bagien. Teren jak nazwa wskazuje, podmokły, obfitujący w mutanty zaczynając od ślepych psów kończąc na juchociągach. Stalkerzy i poszukiwacze nie lubią Bagien za małą ilością anomalii, i co za tym idzie artefaktów wszelkiego typu.
A i jeszcze jedno. Teren Bagien jest strefą najkrwawszych walk w Zonie, nie licząc jednorazowych strzelanin pod barierą w Magazynach między Wolnością i stalkeram a fanatykami Monolitu. Walczy tam niezorganizowana grupa, odłam frakcji Bandytów, Renegaci, którzy swoim pijaństwem i inteligencją trzymają jedynie poziom gimnazjum. Po drugiej stronie kałuży stoją niedobitki dawnej, nieistniejącej już frakcji. Bojownicy Czystego Nieba którzy przetrwali Wielką Emisję z 2011 roku, powrócili do starej bazy, utrzymując jako swoje nowe zadanie utrzymanie swoich dotychczasowych odkryć w tajemnicy i doszczętnie wygnać Renegatów.
Ogólnie mimo swojej niedużej liczebności, jest to jedna z najdoskonalszych frakcji. Często dołączają do niej zwykli stalkerzy-weterani, zazwyczaj obłóczeni sprzętem i opancerzeniem jak batalion Armii Czerwonej w 1944. I broń mają wyborną. Aż miło patrzeć. Plastikowe karabinki szturmowe, pistolety maszynowe wyglądające jak nitownice, czasem nawet Ryczyj Puliemioty Kałasznikowa, czyli ich ruskie RPK, i w ogóle.
Tak czy siak, stara baza Czystoniebowców stała przede mną otworem. Jak się spodziewałem, wszystko zostało tak, jak dwa lata temu zostawili to bojownicy. Puszki leżące tuż obok wypalonego ogniska, szklane butelki tuż obok nich.
Były tutaj trzy duże drewniane chaty, każda z innym przeznaczeniem. Interesowała mnie głównie dobudówka do głównego budynku w którym z tego co słyszałem od Szkła (niechmuZonalekkąbędzie, moje kule rzadko chybiają celu) był kiedyś warsztat techniczny. Może będzie tam coś ciekawego.
Taśma, taśma, śruby (wezmę, sposób na anomalie ukradziony od stalkerów), taśma, klej, rurki, taśma. I więcej taśmy. Z dużym wspomnieniem na taśmę.
I narzędzia. Ale tylko te podstawowe. Młotek, piła do drewna, piła do metalu, różnorakie śrubokręty, wiertła, i nie zgadniecie… Taśma!
Drugi budynek jest zdecydowanie ciekawszy.
Dawniej na stalowych półkach leżała broń różnego typu. Kałasznikowy, strzelby automatyczne, dubeltówki, pistolety, pistolety maszynowe. I coś czego większość frakcji zazdrościła Czystemu Niebu. Pancerze i kombinezony były najlepsze jakie Zona widziała i prawdopodobnie już nie zobaczy.
A teraz to jest wszystko to samo tylko bez wyżej wymienionych rzeczy. Na półkach nie zostało prawie nic. Wszędzie leżą tylko puste magazynki do automatów i pistoletów, świadczące o gwałtowności wychodu z bazy w 2011 roku.
Czyste Niebo było frakcją naukowców i byłych żołnierzy, toteż mieli własny kodeks postępowania, stworzony podobno przez samego założyciela lub przynajmniej najlepszego wojownika który w szeregach frakcji był. Dotyczy on strategii na chyba wszystkie możliwe w Zonie sytuacje, walki z wrogiem, regulamin frakcji, system przyjaciel-wróg i wiele więcej. Nawet o nieobecnych w Strefie w dużych ilościach kobietach był artykuł, nakazujący im pomagać nawet gdy należą neutralnej frakcji (no jako, że Bandyci, Renegaci i Monolit to są szczególne przypadki, które leczy się ołowianymi kulami, to już szczegół), co bynajmniej dla mnie było sporą przesadą, ale to tylko moja opinia.
Tak czy siak, poza narzędziami (TAŚMA!), pustymi magazynkami i łuskami, nie znalazłem nic wartego uwagi. Ale zostały jeszcze dwa budynki więc niech nam Fortuna dopomoże w poszukiwaniach.
Kolejny barak (jak wszystkie, zbudowany z drewna, na drewnianych palach) mnie nie rozczarował. Już przy wejściu zobaczyłem coś co mnie zaciekawiło. Pod drzwiami leży sobie trup. Ale nie taki zwykły, tylko taki inny. Twarz zamieniona w krwawą papkę, z kawałkami mózgu i kości wystającymi z resztek tego co kiedyś definitywnie było głową. Krew na ziemi jest brunatnoczerwona, co wskazuje, że zwłoki nie leżą tutaj zbyt długo. To się dobrze składa. Ten koleś nie był zwykły. Został w swojej bazie do końca życia, agonalnym uściskiem trzymający nieśmiertelne AKSU-74. Dobra broń na krótkie odległości, i do walk w terenie miejskim. Modyfikacja konstrukcji Michaiła Kałasznikowa, z 1947 roku w której powstał słynny na cały świat karabinek AK, z którego po zmianie kalibru na 5,45 milimetra powstał równie dobry (a według niektórych lepszy) następca, z którego Ruskie zrobili właśnie AKSU. Hmm. Temu trupowi pancerz się już chyba nie przyda, czyż nie? No to zaczynamy stylizację pod tytułem: „Jesień w Zonie, 2013”.
Chyba nie jedynym problemem tego trupa było to, że ktoś mu odstrzelił pół twarzy. Na brzuchu, mniej-więcej tu gdzie mnie postrzelili, w kombinezonie była około pięciocentymetrowa dziura, prawdopodobnie zadana pchnięciem noża. Przemyślenia pełną parą, co się mogło stać. Chociaż co mnie to obchodzi. Takie coś pewnie zdarza się dość często...
To tyle, mam nadzieję, że się podobało.

Jeśli chcecie mogę kontynuować serię i dodawać dalej. Pozdrawiam, jeszcze raz.

"Nie ma Boga ponad Automatem"

przez **KOSHI** w 24 Cze 2015, 20:50

Re: Brak tytułu, ale (chyba) warto przeczytać.

przez KOSHI w 24 Cze 2015, 20:50

Hm... Nie jest dobrze. Powiem ci, że jak na dzień dobry widzę skopane formatowanie, to odpuszczam, bo wiem, że w 95% będzie słabo i to się zawsze sprawdza. Co do tekstu: nie obraź się, ale to brzmi jak monolog 13 latka. Leżę, myślę, chcę itp itd. Myśli i myśli a mi się paszcza powiększa, żeby je*nąć srogie ZIEEEF. Do tego trzymanie się gry i mamy kiepściutki tekst, których tutaj są setki. Jak dla mnie debiut nie udany. Jeśli chcesz pisać, to pracuj, podglądaj, próbuj, może co z tego będzie, bo na razie jest mizeria.