- Za ten post PMG otrzymał następujące punkty reputacji:
Włóczęga12, Darkon.
Opowieści z Baru
Moderator: Realkriss
4 posty(ów)
• Strona 1 z 1
Opowieści z Baru
przez PMG w 04 Lut 2011, 13:59
"- Władimir, wstawaj - poczułem lekkie szturchnięcie w ramię, a nad sobą zobaczyłem kolegę, Sieriogę. - Wilk ma coś do powiedzenia.
Podniosłem się z tapczanu i chwiejnym, zaspanym krokiem podszedłem do ogniska. Wilk stał koło stodoły, a wokół niego zebrało się paru samotników.
- Bandytom udało się przejąć północny posterunek. Znowu. Teraz te dranie czują się jak u siebie w domu. Jeszcze dzisiaj, o szesnastej udacie się tam i zrobicie z nimi porządek. - powiedziawszy to, poszedł do bunkra Sidorowicza po amunicję.
- To czeka nas mała walka. - westchnął Sierioga i udał się do chaty. Nie podobało mi się to. Po ostatniej walce miałem parę dziur w ręce, na dodatek Bandyci rozgromili nas na cacy. Z dziesięciu ludzi zostało trzech, w tym ja, z rannym kolegą na plecach. Trzeci szedł powoli, kulejąc. Po rozmyślaniach poszedłem do bunkra mijając przy tym Wilka niosącego pod pachą wielką skrzynię. Do mojego TOZ34 skończyła się amunicja, więc odwiedziłem handlarza.
- Masz jakieś fanty? - zapytał swoim charakterystycznym, ale też denerwującym z czasem powiedzonkiem.
- Ja potrzebuję tym razem fantów - odrzekłem i wskazałem palcem leżącą na zapleczu skrzynię ze śrutem.
- Śrutowa czy kulowa? - zapytał zamieszkujący ten bunkier Sidorowicz, wyciągając ze skrzyni dwa pudełka.
- Potrzebuję coś naprawdę mocnego. Dzisiaj mamy atak i musimy pozbyć się Bandytów. Tylko nie wiem, czy będą mieli jakieś kamizelki kuloodporne. Na wszelki wypadek wezmę trochę tej, trochę tej. Mniej więcej dwadzieścia sztuk każdej.
Po tych słowach Sidorowicz podał mi pudełka, a ja należne pieniądze. Uzbrojony skierowałem się do swej chaty. Spojrzałem na zegarek. Było już wpół do piętnastej. Jeszcze miałem czas na przygotowania. Zastałem tam Sieriogę słuchającego muzyki klasycznej w starym, pamiętającym lata świetności ZSRR radiu.
- Stresujesz się? - zapytałem spokojnym głosem.
- Próbuję się rozerwać. - rzekł równie spokojnie Sierioga, w którym nie widać było żadnego zmartwienia. Tak też spędziliśmy to półtorej godziny. W międzyczasie napiliśmy się, ale tylko trochę, żeby nie dostać kaca podczas odbijania posterunku. W długo i niecierpliwie wyczekiwanej chwili Wilk zwołał wszystkich obecnych. Ruszyliśmy z samotnikiem zwanym Harpunem na czele. W drodze nie przydarzyły nam się żadne przygody, no może poza spotkaniem z paroma psami. Aż w końcu dotarliśmy. Cała armia zatrzymała się daleko przed bramą. Nasz przewodniczący, Harpun, podzielił nas na dwie drużyny. W jednej było pięciu ludzi, a w drugiej trzech. Grupa pierwsza miała za zadanie wedrzeć się szybko i spowodować spustoszenie, a druga, do której należeliśmy między innymi ja z Sieriogą miała trzymać się zdala i czekać na rozkazy. Rozglądaliśmy się jeszcze parę minut, gdy Harpun dał polecenie ataku. Grupa pierwsza ruszyła rozproszona do wnętrza. Zaczęły rozlegać się strzały. bandyta stojący na wieży strażniczej oberwał w głowę, a jego ciało bezwładnie sturlało się po stromych schodkach. Chwilę potem Harpun dał znak oddziałowi drugiemu. Gdy stanęliśmy przy bramie otworzył do nas ogień Bandyta z pistoletem maszynowym. Oparłem się o murek i załadowałem amunicję kulową. W mgnieniu oka wychyliłem się i oddałem dwa strzały. Przeciwnika odrzuciło na co najmniej metr, a na ścianie budynku było widać plamę krwi. Wewnątrz toczył zacięte boje oddział pierwszy, w którym był również Harpun. Mimo oporu dwóch Bandytów blokujących wejście udało nam się wedrzeć do środka. Tam wsparliśmy oddział dowódcy. Rozstrzelałem razem z kumplami kilku Bandytów, a pozostałymi zajęła się reszta. Po kończeniu żywotu niedobitków wyszliśmy na zewnątrz. Nie odnieśliśmy żadnych strat. Tylko jeden członek grupy pierwszej miał przebitą nogę, ale donieśliśmy go do wioski.
- Dobra robota - rzekł pełen dumy Harpun. - Zasłużyliście na długi odpoczynek.
Gdy Stalkerzy się rozeszli zwrócił się do mnie:
- Władimir, trzymaj to - wręczył mi trzysta rubli i poklepał po ramieniu - Dobry z ciebie żołnierz."
- Naprawdę dobre - rzekł jeden ze słuchającego z uwagą tłumu. - Gadaj coś jeszcze.
- Jutro - odrzekłem ziewając. Przeciągnąłem się i wyszedłem z baru. W drzwiach zatrzymał mnie Boris:
- Masz dar opowiadania, chłopie.
- Nie przesadzajmy. Po prostu prowadzę ciekawe i aktywne życie - powiedziałem śmiejąc się i pożegnawszy Borisa udałem się do swojego pokoju.
Proszę o sprawiedliwą krytykę
i zapraszam do komentowania.
Podniosłem się z tapczanu i chwiejnym, zaspanym krokiem podszedłem do ogniska. Wilk stał koło stodoły, a wokół niego zebrało się paru samotników.
- Bandytom udało się przejąć północny posterunek. Znowu. Teraz te dranie czują się jak u siebie w domu. Jeszcze dzisiaj, o szesnastej udacie się tam i zrobicie z nimi porządek. - powiedziawszy to, poszedł do bunkra Sidorowicza po amunicję.
- To czeka nas mała walka. - westchnął Sierioga i udał się do chaty. Nie podobało mi się to. Po ostatniej walce miałem parę dziur w ręce, na dodatek Bandyci rozgromili nas na cacy. Z dziesięciu ludzi zostało trzech, w tym ja, z rannym kolegą na plecach. Trzeci szedł powoli, kulejąc. Po rozmyślaniach poszedłem do bunkra mijając przy tym Wilka niosącego pod pachą wielką skrzynię. Do mojego TOZ34 skończyła się amunicja, więc odwiedziłem handlarza.
- Masz jakieś fanty? - zapytał swoim charakterystycznym, ale też denerwującym z czasem powiedzonkiem.
- Ja potrzebuję tym razem fantów - odrzekłem i wskazałem palcem leżącą na zapleczu skrzynię ze śrutem.
- Śrutowa czy kulowa? - zapytał zamieszkujący ten bunkier Sidorowicz, wyciągając ze skrzyni dwa pudełka.
- Potrzebuję coś naprawdę mocnego. Dzisiaj mamy atak i musimy pozbyć się Bandytów. Tylko nie wiem, czy będą mieli jakieś kamizelki kuloodporne. Na wszelki wypadek wezmę trochę tej, trochę tej. Mniej więcej dwadzieścia sztuk każdej.
Po tych słowach Sidorowicz podał mi pudełka, a ja należne pieniądze. Uzbrojony skierowałem się do swej chaty. Spojrzałem na zegarek. Było już wpół do piętnastej. Jeszcze miałem czas na przygotowania. Zastałem tam Sieriogę słuchającego muzyki klasycznej w starym, pamiętającym lata świetności ZSRR radiu.
- Stresujesz się? - zapytałem spokojnym głosem.
- Próbuję się rozerwać. - rzekł równie spokojnie Sierioga, w którym nie widać było żadnego zmartwienia. Tak też spędziliśmy to półtorej godziny. W międzyczasie napiliśmy się, ale tylko trochę, żeby nie dostać kaca podczas odbijania posterunku. W długo i niecierpliwie wyczekiwanej chwili Wilk zwołał wszystkich obecnych. Ruszyliśmy z samotnikiem zwanym Harpunem na czele. W drodze nie przydarzyły nam się żadne przygody, no może poza spotkaniem z paroma psami. Aż w końcu dotarliśmy. Cała armia zatrzymała się daleko przed bramą. Nasz przewodniczący, Harpun, podzielił nas na dwie drużyny. W jednej było pięciu ludzi, a w drugiej trzech. Grupa pierwsza miała za zadanie wedrzeć się szybko i spowodować spustoszenie, a druga, do której należeliśmy między innymi ja z Sieriogą miała trzymać się zdala i czekać na rozkazy. Rozglądaliśmy się jeszcze parę minut, gdy Harpun dał polecenie ataku. Grupa pierwsza ruszyła rozproszona do wnętrza. Zaczęły rozlegać się strzały. bandyta stojący na wieży strażniczej oberwał w głowę, a jego ciało bezwładnie sturlało się po stromych schodkach. Chwilę potem Harpun dał znak oddziałowi drugiemu. Gdy stanęliśmy przy bramie otworzył do nas ogień Bandyta z pistoletem maszynowym. Oparłem się o murek i załadowałem amunicję kulową. W mgnieniu oka wychyliłem się i oddałem dwa strzały. Przeciwnika odrzuciło na co najmniej metr, a na ścianie budynku było widać plamę krwi. Wewnątrz toczył zacięte boje oddział pierwszy, w którym był również Harpun. Mimo oporu dwóch Bandytów blokujących wejście udało nam się wedrzeć do środka. Tam wsparliśmy oddział dowódcy. Rozstrzelałem razem z kumplami kilku Bandytów, a pozostałymi zajęła się reszta. Po kończeniu żywotu niedobitków wyszliśmy na zewnątrz. Nie odnieśliśmy żadnych strat. Tylko jeden członek grupy pierwszej miał przebitą nogę, ale donieśliśmy go do wioski.
- Dobra robota - rzekł pełen dumy Harpun. - Zasłużyliście na długi odpoczynek.
Gdy Stalkerzy się rozeszli zwrócił się do mnie:
- Władimir, trzymaj to - wręczył mi trzysta rubli i poklepał po ramieniu - Dobry z ciebie żołnierz."
- Naprawdę dobre - rzekł jeden ze słuchającego z uwagą tłumu. - Gadaj coś jeszcze.
- Jutro - odrzekłem ziewając. Przeciągnąłem się i wyszedłem z baru. W drzwiach zatrzymał mnie Boris:
- Masz dar opowiadania, chłopie.
- Nie przesadzajmy. Po prostu prowadzę ciekawe i aktywne życie - powiedziałem śmiejąc się i pożegnawszy Borisa udałem się do swojego pokoju.
Proszę o sprawiedliwą krytykę
i zapraszam do komentowania.Ostatnio edytowany przez PMG 04 Lut 2011, 18:42, edytowano w sumie 4 razy
-
PMG 
- Posty: 376
- Dołączenie: 12 Gru 2010, 10:30
- Ostatnio był: 01 Sie 2024, 15:05
- Frakcja: Zombie
- Ulubiona broń: Viper 5 9x18
- Kozaki: 127
Re: Opowieści z Baru
przez Włóczęga12 w 04 Lut 2011, 15:19
Gratulacje.Naprawę się postarałes.Stawiam ci kozaka pozdrowienia. 
Świetne polskie zagrajmy
Bungo21
http://www.youtube.com/user/Bungo21
Panczak84
http://www.youtube.com/user/panczak84
Niezapominajka666
http://www.youtube.com/user/Niezapominajka666
Bungo21
http://www.youtube.com/user/Bungo21
Panczak84
http://www.youtube.com/user/panczak84
Niezapominajka666
http://www.youtube.com/user/Niezapominajka666
- Za ten post Włóczęga12 otrzymał następujące punkty reputacji:
- PIoTER4587.
-
Włóczęga12 
- Posty: 2
- Dołączenie: 04 Lut 2011, 14:33
- Ostatnio był: 20 Lut 2011, 16:14
- Miejscowość: Prypeć
- Frakcja: Samotnicy
- Ulubiona broń: Tunder S14
- Kozaki: 2
Re: Opowieści z Baru
przez Darkon w 04 Lut 2011, 17:48
Fajne opowiadanie, więcej takich. Krótko, treściwie i na temat. Mam nadzieję że na tym jednym nie poprzestaniesz. Ale żeby było sprawiedliwie czas na trochę krytyki. Zauważyłem parę błędów ortograficznych:
- "Spojżałem na zegarek." - powinno być spojrzałem.
- "W drodze nie przydażyły nam się żadne przygody" - przydarzyły pisze się dwa razy przez rz.
- "a jego ciało bezwładnie zturlało się po stromych schodkach" - a jego ciało bezwładnie sturlało się po stromych schodkach
- "Po kończeniu żywotu niedobitków" - według mnie powinno być żywota.
- "Poprostu prowadzę ciekawe i aktywne życie" - Po prostu prowadzę ciekawe i aktywne życie
No to w zasadzie wszystko. Nie jest to straszne, ale polecam ci przeczytanie tekstu po napisaniu lub sprawdzenie tekstu w "Worldzie" co pozwoli na wyeliminowanie takich błędów. Czekam na kolejne opowiadania. Na razie Kozak ode mnie na zachętę.
- "Spojżałem na zegarek." - powinno być spojrzałem.
- "W drodze nie przydażyły nam się żadne przygody" - przydarzyły pisze się dwa razy przez rz.
- "a jego ciało bezwładnie zturlało się po stromych schodkach" - a jego ciało bezwładnie sturlało się po stromych schodkach
- "Po kończeniu żywotu niedobitków" - według mnie powinno być żywota.
- "Poprostu prowadzę ciekawe i aktywne życie" - Po prostu prowadzę ciekawe i aktywne życie
No to w zasadzie wszystko. Nie jest to straszne, ale polecam ci przeczytanie tekstu po napisaniu lub sprawdzenie tekstu w "Worldzie" co pozwoli na wyeliminowanie takich błędów. Czekam na kolejne opowiadania. Na razie Kozak ode mnie na zachętę.
Uśmiechnij się! Jesteś w ukrytej snajperce!
"Bycie w Wolności to twoja Powinność" - Grave
"Bycie w Wolności to twoja Powinność" - Grave
-
Darkon 
- Posty: 84
- Dołączenie: 25 Mar 2010, 22:45
- Ostatnio był: 03 Mar 2015, 12:45
- Miejscowość: To tu, to tam...
- Frakcja: Wolność
- Ulubiona broń: Sniper Rifle SVDm2
- Kozaki: 10
Re: Opowieści z Baru
przez PMG w 04 Lut 2011, 18:52
Uch 
, dobra, poprawione, ale każdemu się zdaża. Ale dzięki za krytykę i przeczytanie . Jak jeszcze mi coś wpadnie do głowy, to napiszę.
, dobra, poprawione, ale każdemu się zdaża. Ale dzięki za krytykę i przeczytanie . Jak jeszcze mi coś wpadnie do głowy, to napiszę.-
PMG - Posty: 376
- Dołączenie: 12 Gru 2010, 10:30
- Ostatnio był: 01 Sie 2024, 15:05
- Frakcja: Zombie
- Ulubiona broń: Viper 5 9x18
- Kozaki: 127
4 posty(ów)
• Strona 1 z 1
Powróć do Teksty zamknięte długie
Kto jest na forum
Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 1 gość