[Spełniacz życzeń]Sława Ukrainie!
Moderator: Realkriss
8 posty(ów)
• Strona 1 z 1
[Spełniacz życzeń]Sława Ukrainie!
przez Universal w 02 Gru 2014, 15:40
Jako, że chcę wygrać świat w forumowym konkursie, postanowiłem spiąć dupę i coś naskrobać (nie mam czasu na kręcenie filmów, ani rysowanie nie-wiadomo-czego).
W tym miejscu chcę ponarzekać na dwie rzeczy:
a) limit znaków do pięciu tysięcy wliczając spacje jest słaby
b) czemu tak rzadko są konkursy ;___;
Tak czy inaczej Kowek pozwolił na publikację, a nadsyłać nowych prac już nie można, więc wrzucam swoje.
“Spełniacz Życzeń” – wyniki - drugie miejsce \o/
Sława Ukrainie!
Złowieszcze trzeszczenie dozymetru obwieściło koniec ciasnego korytarza, samotnie przerywając wszechobecną ciszę. Stalker stawiał ostrożnie krok za krokiem, nie wiedząc co może czyhać choćby i metr dalej. Wyjrzał niepewnie za załom ściany. Jego oczom ukazała się hałda brunatnej ziemi upstrzonej wielkimi porwanymi segmentami grafitowych prętów. Gdzieniegdzie dojrzeć można było wystające elementy konstrukcji hangaru, od dawna wściekle emitujące zabójcze promieniowanie.
- Chodź do mnie! - Coś zawyło z wnętrza hali. Mężczyzna struchlał i mocniej zacisnął ręce na kolbie trzymanego kałasznikowa. - Zbliż się!
Stalker zawahał się, przez moment chcąc wycofać się i wrócić czym prędzej do odległego o niemal dzień drogi obozu. Zaciekła wewnętrzna batalia toczona w jego umyśle zakończyła się jednak zdecydowanym zwycięstwem ciekawości nad rozumem.
Falujące powietrze wyłuskane z mroku snopem światła latarki zdradzało obecność anomalii termicznych stanowiących gwardię przyboczną Monolitu. Pisk dozymetru stał się nieznośnie jednostajny, więc szybkie pstryknięcie wyłącznika uciszyło go na dobre. Uzbrojony po zęby w śmiesznie bezużyteczną broń i godny politowania zestaw małomiasteczkowych rojeń intruz wpatrywał się rozanielony w zjawiskową bryłę Spełniacza Życzeń. Emanujący niebieskim światłem kryształ zahipnotyzował człowieka, zajmując psychotycznym szturmem najwyższą lokatę w hierarchii jego wartości.
- Chciałbym... - zaczął niepewnie stalker, podchodząc parę kroków bliżej. Choć bał się wypowiedzieć te słowa na głos, pragnienie krążące w jego głowie od wielu dni zdawało się już całkowicie uformować. Tak nabrać na sile, by stanowić samodzielny, niezależny już od rozsądku byt.
- Chciałbym, by Ukraina była na powrót silna, by... - kiedy zaczął mówić, nie mógł powstrzymać już słowotoku. Mimo to Spełniacz Życzeń doskonale wiedział już, jak brzmi dalsza część jego prośby. Umysł śmiertelnika otworzył się na nieznane innym żyjącym bodźce, a połączenie z nim zostało nawiązane i ustabilizowane.
Mężczyzna początkowo czuł tylko lekkie ciepło rozlewające się po całym jego ciele. Po chwili łagodny wzrost temperatury stał się nie do wytrzymania. Naczynia krwionośne widoczne pod skórą napuchły, część z nich popękała, tworząc wylewy. Wzrok przestał być ostry, bryła Spełniacza zlała się w bezbarwną jedność z tłem ściany znajdującej się kilkanaście metrów dalej, by moment później zakryć świat całunem ciemności. Potężny ból rozrywał ciało stalkera na setki części, a mimo to wciąż stanowiło integralną całość. Strumień sygnałów neuronowych przepchnął się przez ograniczoną przepustowość synaps, doprowadzając do największego paradoksu w życiu tego człowieka - odczuwania nieistnienia.
***
Wszystko ustąpiło jak za dotknięciem magicznej różdżki, gdy gruchnął o twarde, wilgotne podłoże. Ból wywołany zderzeniem ze zwartą powierzchnią był niczym w porównaniu ze wcześniej odczuwaną udręką. Nim otworzył oczy, przez chwilę próbował wymacać to, na czym leżał i zorientować się, gdzie jest.
Znajdował się na dziedzińcu kamiennej budowli, najpewniej zamku. Otoczony ludźmi w kolczugach stalker zdezorientowany rozglądał się na boki, próbując uchwycić choćby jedną rzecz, którą by znał. Nigdzie jednak nie dostrzegał ani znajomych twarzy, ani nawet przygnębiającego krajobrazu Zony, do którego zdążył przywyknąć przez ostatnie miesiące. Zamiast tego dostrzegł jedynie powiewające na wietrze niebieskie sztandary ze złotym trójzębem – coś, co od dawna pragnął zobaczyć . Symbol Rusi i Ukrainy od całego tysiąclecia. Chwilę później dostrzegł ukrywającego się za żołnierzami popa. Trzymał on w drżących rękach niewielki drewniany krzyż i mamrotał coś pod nosem.
- Co do... - zaczął stalker, ale wycelowane w niego ostrza mieczy powstrzymały go przed bardziej znaczącymi ruchami.
- Czto ty? Skud ty? Nieprzyciel, a? - Warknął niewyraźnie jeden z wojów, zdający się najmniej bać nieoczekiwanego przybysza.
- Oćcze naś, zlituj się! - Wykrzyknął histerycznie duchowny zza pleców żołnierza. Po chwili przybysz z innego świata usłyszał znajomy, tubalny głos, jak żywo przypominający ten z wnętrza Sarkofagu:
- Zabić!
Jak na rozkaz uzbrojeni mężczyźni hurmem natarli na leżącego intruza, tłukąc, siekąc i raniąc go czym popadnie – pałką i kamieniem, włócznią i mieczem. Pokrzykiwali przy tym różne niezrozumiałe dla niego słowa, w dodatku jakby przez coś przytłumione. Choć stalker próbował się osłaniać przed razami, wobec przewagi liczebnej i użycia żelaznych ostrzy był bez szans.
***
Wokół bezwładnego ciała leżącego u stóp Monolitu urosła spora kałuża krwi. Mimo to wciąż tłuczono je bez opamiętania kolbami karabinów, od czasu do czasu poprawiając kopniakiem uzbrojonym w czarnego desanta. Bili do utraty tchu, wypełniając gorliwie Jego rozkazy. Oni, bezwładne marionetki odziane w biało-zielone mundury, przyboczna straż najwyższego dowódcy.
W tym miejscu chcę ponarzekać na dwie rzeczy:
a) limit znaków do pięciu tysięcy wliczając spacje jest słaby
b) czemu tak rzadko są konkursy ;___;
Tak czy inaczej Kowek pozwolił na publikację, a nadsyłać nowych prac już nie można, więc wrzucam swoje.
“Spełniacz Życzeń” – wyniki - drugie miejsce \o/
Sława Ukrainie!
Złowieszcze trzeszczenie dozymetru obwieściło koniec ciasnego korytarza, samotnie przerywając wszechobecną ciszę. Stalker stawiał ostrożnie krok za krokiem, nie wiedząc co może czyhać choćby i metr dalej. Wyjrzał niepewnie za załom ściany. Jego oczom ukazała się hałda brunatnej ziemi upstrzonej wielkimi porwanymi segmentami grafitowych prętów. Gdzieniegdzie dojrzeć można było wystające elementy konstrukcji hangaru, od dawna wściekle emitujące zabójcze promieniowanie.
- Chodź do mnie! - Coś zawyło z wnętrza hali. Mężczyzna struchlał i mocniej zacisnął ręce na kolbie trzymanego kałasznikowa. - Zbliż się!
Stalker zawahał się, przez moment chcąc wycofać się i wrócić czym prędzej do odległego o niemal dzień drogi obozu. Zaciekła wewnętrzna batalia toczona w jego umyśle zakończyła się jednak zdecydowanym zwycięstwem ciekawości nad rozumem.
Falujące powietrze wyłuskane z mroku snopem światła latarki zdradzało obecność anomalii termicznych stanowiących gwardię przyboczną Monolitu. Pisk dozymetru stał się nieznośnie jednostajny, więc szybkie pstryknięcie wyłącznika uciszyło go na dobre. Uzbrojony po zęby w śmiesznie bezużyteczną broń i godny politowania zestaw małomiasteczkowych rojeń intruz wpatrywał się rozanielony w zjawiskową bryłę Spełniacza Życzeń. Emanujący niebieskim światłem kryształ zahipnotyzował człowieka, zajmując psychotycznym szturmem najwyższą lokatę w hierarchii jego wartości.
- Chciałbym... - zaczął niepewnie stalker, podchodząc parę kroków bliżej. Choć bał się wypowiedzieć te słowa na głos, pragnienie krążące w jego głowie od wielu dni zdawało się już całkowicie uformować. Tak nabrać na sile, by stanowić samodzielny, niezależny już od rozsądku byt.
- Chciałbym, by Ukraina była na powrót silna, by... - kiedy zaczął mówić, nie mógł powstrzymać już słowotoku. Mimo to Spełniacz Życzeń doskonale wiedział już, jak brzmi dalsza część jego prośby. Umysł śmiertelnika otworzył się na nieznane innym żyjącym bodźce, a połączenie z nim zostało nawiązane i ustabilizowane.
Mężczyzna początkowo czuł tylko lekkie ciepło rozlewające się po całym jego ciele. Po chwili łagodny wzrost temperatury stał się nie do wytrzymania. Naczynia krwionośne widoczne pod skórą napuchły, część z nich popękała, tworząc wylewy. Wzrok przestał być ostry, bryła Spełniacza zlała się w bezbarwną jedność z tłem ściany znajdującej się kilkanaście metrów dalej, by moment później zakryć świat całunem ciemności. Potężny ból rozrywał ciało stalkera na setki części, a mimo to wciąż stanowiło integralną całość. Strumień sygnałów neuronowych przepchnął się przez ograniczoną przepustowość synaps, doprowadzając do największego paradoksu w życiu tego człowieka - odczuwania nieistnienia.
***
Wszystko ustąpiło jak za dotknięciem magicznej różdżki, gdy gruchnął o twarde, wilgotne podłoże. Ból wywołany zderzeniem ze zwartą powierzchnią był niczym w porównaniu ze wcześniej odczuwaną udręką. Nim otworzył oczy, przez chwilę próbował wymacać to, na czym leżał i zorientować się, gdzie jest.
Znajdował się na dziedzińcu kamiennej budowli, najpewniej zamku. Otoczony ludźmi w kolczugach stalker zdezorientowany rozglądał się na boki, próbując uchwycić choćby jedną rzecz, którą by znał. Nigdzie jednak nie dostrzegał ani znajomych twarzy, ani nawet przygnębiającego krajobrazu Zony, do którego zdążył przywyknąć przez ostatnie miesiące. Zamiast tego dostrzegł jedynie powiewające na wietrze niebieskie sztandary ze złotym trójzębem – coś, co od dawna pragnął zobaczyć . Symbol Rusi i Ukrainy od całego tysiąclecia. Chwilę później dostrzegł ukrywającego się za żołnierzami popa. Trzymał on w drżących rękach niewielki drewniany krzyż i mamrotał coś pod nosem.
- Co do... - zaczął stalker, ale wycelowane w niego ostrza mieczy powstrzymały go przed bardziej znaczącymi ruchami.
- Czto ty? Skud ty? Nieprzyciel, a? - Warknął niewyraźnie jeden z wojów, zdający się najmniej bać nieoczekiwanego przybysza.
- Oćcze naś, zlituj się! - Wykrzyknął histerycznie duchowny zza pleców żołnierza. Po chwili przybysz z innego świata usłyszał znajomy, tubalny głos, jak żywo przypominający ten z wnętrza Sarkofagu:
- Zabić!
Jak na rozkaz uzbrojeni mężczyźni hurmem natarli na leżącego intruza, tłukąc, siekąc i raniąc go czym popadnie – pałką i kamieniem, włócznią i mieczem. Pokrzykiwali przy tym różne niezrozumiałe dla niego słowa, w dodatku jakby przez coś przytłumione. Choć stalker próbował się osłaniać przed razami, wobec przewagi liczebnej i użycia żelaznych ostrzy był bez szans.
***
Wokół bezwładnego ciała leżącego u stóp Monolitu urosła spora kałuża krwi. Mimo to wciąż tłuczono je bez opamiętania kolbami karabinów, od czasu do czasu poprawiając kopniakiem uzbrojonym w czarnego desanta. Bili do utraty tchu, wypełniając gorliwie Jego rozkazy. Oni, bezwładne marionetki odziane w biało-zielone mundury, przyboczna straż najwyższego dowódcy.
Tłumaczenie sensu; dla opornych:
Ostatnio edytowany przez Universal 27 Lut 2015, 19:43, edytowano w sumie 6 razy
Język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie; myśl z duszy leci bystro, nim się w słowach złamie.
-
Universal 
- Posty: 2614
- Dołączenie: 21 Lip 2010, 17:54
- Ostatnio był: 10 Maj 2024, 08:12
- Miejscowość: Poznań
- Frakcja: Samotnicy
- Ulubiona broń: Akm 74/2
- Kozaki: 1052
Re: Sława Ukrainie!
przez Floor w 02 Gru 2014, 19:34
UWAGA! Większość mojego "czepialstwa" jest prawdopodobnie niepotrzebna, może jest dobrze, ja stawiam pierwsze kroki z pisaniem i nie chcę obrazić moją wypowiedzią Universala!
1.
Przypomniały mi się czasy Metina
. Niepotrzebne skrócenie.
2.
3.
Nie rozumiem, jak można być "uzbrojonym po zęby" (na każdą okoliczność) w śmiesznie bezużyteczną broń?
Jednym słowem - zaje*iste opowiadanie! Bardzo mi się podobało i bez wahania postawie Ci 10/10.
1.
Universal napisał(a):jeden z wojów
Przypomniały mi się czasy Metina
. Niepotrzebne skrócenie.2.
Universal napisał(a): Zaciekła wewnętrzna batalia toczona wewnątrz jego głowy
3.
Universal napisał(a):Uzbrojony po zęby w śmiesznie bezużyteczną broń i godny politowania zestaw małomiasteczkowych
Nie rozumiem, jak można być "uzbrojonym po zęby" (na każdą okoliczność) w śmiesznie bezużyteczną broń?
Jednym słowem - zaje*iste opowiadanie! Bardzo mi się podobało i bez wahania postawie Ci 10/10.
A lamusy dupa cicho!
-
Floor 
- Posty: 30
- Dołączenie: 26 Paź 2014, 11:13
- Ostatnio był: 09 Gru 2014, 18:43
- Miejscowość: Kolno
- Frakcja: Wojskowi Stalkerzy
- Ulubiona broń: GP 37
- Kozaki: 7
Re: Sława Ukrainie!
przez slawek73 w 02 Gru 2014, 20:50
Nie byłbym sobą, gdybym się nie czepił 
Niektórzy mówią na to "masturbacja słowem"
No i dziewięć przymiotników w trzech linijkach tekstu, idziesz na rekord Uni A z Meesha się śmiałeś i jego gwintowanych luf, czy kryzowanych pocisków (nie pamiętam już)
- Kod: Zaznacz wszystko
Uzbrojony po zęby w śmiesznie bezużyteczną broń i godny politowania zestaw małomiasteczkowych rojeń intruz wpatrywał się rozanielony w zjawiskową bryłę Spełniacza Życzeń. Emanujący niebieskim światłem kryształ zahipnotyzował człowieka, zajmując psychotycznym szturmem najwyższą lokatę w hierarchii jego wartości.
Niektórzy mówią na to "masturbacja słowem"
No i dziewięć przymiotników w trzech linijkach tekstu, idziesz na rekord Uni
A z Meesha się śmiałeś i jego gwintowanych luf, czy kryzowanych pocisków (nie pamiętam już) -
slawek73 
- Posty: 189
- Dołączenie: 19 Maj 2014, 18:55
- Ostatnio był: 07 Lut 2019, 17:26
- Miejscowość: Lublin
- Frakcja: Samotnicy
- Kozaki: 32
Re: Sława Ukrainie!
przez Universal w 02 Gru 2014, 21:04
@Floor
Ad. 1 - jeśli akcja chwilowo tysiąc lat temu, to woj. Dlaczego by nie? http://sjp.pwn.pl/sjp/woj;2537255.html - Mieszko miał takich w drużynie, więc na potrzeby tego tekstu takiego wyrazu użyłem, jako że czas podobny.
Ad. 2 - poprawione.
Ad. 3 - uzbrojony po zęby, bo ma mnóstwo giwer. Śmiesznie bezużyteczne, bo na Monolit to i tak nie działa. Krótka zmiana perspektywy.
@slawek73
Fakt, trochę przesadziłem. Ale co mnie - na moje oko, zaznaczam - odróżnia od Meesha w tym wypadku, to że u mnie nie ma jakiejś wartkiej akcji ani strzelaniny. Facet po prostu podchodzi do Spełniacza, więc "nadmiernie rozbudowany opis" nie razi (mnie) tak bardzo. Miało to być trochę patetyczne, chyba trochę skwasiłem. Trudno
Ad. 1 - jeśli akcja chwilowo tysiąc lat temu, to woj. Dlaczego by nie? http://sjp.pwn.pl/sjp/woj;2537255.html - Mieszko miał takich w drużynie, więc na potrzeby tego tekstu takiego wyrazu użyłem, jako że czas podobny.
Ad. 2 - poprawione.
Ad. 3 - uzbrojony po zęby, bo ma mnóstwo giwer. Śmiesznie bezużyteczne, bo na Monolit to i tak nie działa. Krótka zmiana perspektywy.
Floor napisał(a):Jednym słowem - zaje*iste opowiadanie! Bardzo mi się podobało i bez wahania postawie Ci 10/10.
@slawek73
Fakt, trochę przesadziłem. Ale co mnie - na moje oko, zaznaczam - odróżnia od Meesha w tym wypadku, to że u mnie nie ma jakiejś wartkiej akcji ani strzelaniny. Facet po prostu podchodzi do Spełniacza, więc "nadmiernie rozbudowany opis" nie razi (mnie) tak bardzo. Miało to być trochę patetyczne, chyba trochę skwasiłem. Trudno
Język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie; myśl z duszy leci bystro, nim się w słowach złamie.
-
Universal - Posty: 2614
- Dołączenie: 21 Lip 2010, 17:54
- Ostatnio był: 10 Maj 2024, 08:12
- Miejscowość: Poznań
- Frakcja: Samotnicy
- Ulubiona broń: Akm 74/2
- Kozaki: 1052
Re: Sława Ukrainie!
przez slawek73 w 02 Gru 2014, 21:10
Oj, żeby tak wszyscy krytykę przyjmowali jak ty... Wiem, wiem... z porównaniem do Meesha to przesadziłem
Ale swego czasu rozbawiłeś mnie do łez parodiując jego narrację /na sb bodajże, coś tam o kopalniach ołowiu było chyba/
Łap flaszkę, za całokształt i tamten wpis na sb
Wiem, wiem... z porównaniem do Meesha to przesadziłem Ale swego czasu rozbawiłeś mnie do łez parodiując jego narrację /na sb bodajże, coś tam o kopalniach ołowiu było chyba/
Łap flaszkę, za całokształt i tamten wpis na sb
-
slawek73 - Posty: 189
- Dołączenie: 19 Maj 2014, 18:55
- Ostatnio był: 07 Lut 2019, 17:26
- Miejscowość: Lublin
- Frakcja: Samotnicy
- Kozaki: 32
Re: Sława Ukrainie!
przez Nieznajomy X w 07 Gru 2014, 00:10
Ogólnie pomysł bardzo fajny. Ale ewidentnie widać, że ograniczał Cię limit znaków, dlatego zgodzę się z tobą, że taki limit znaków ssie.
Podsumowując, gdyby było dłuższe, to by było lepsze... chyba.
Podsumowując, gdyby było dłuższe, to by było lepsze... chyba.
Miarą Twojej wartości są Twoje zasady.
"jak przyjaźń to do śmierci i nigdy na odpie*dol"
O.S.T.R.
"co zrobić, by uczciwie zarobić, co zrobić, by nie wyj*bać szefowi, co zrobić, kiedy szefem jest kobieta, wyj*bać kobiecie to wielki nietakt"
Metrowy
"jak przyjaźń to do śmierci i nigdy na odpie*dol"
O.S.T.R.
"co zrobić, by uczciwie zarobić, co zrobić, by nie wyj*bać szefowi, co zrobić, kiedy szefem jest kobieta, wyj*bać kobiecie to wielki nietakt"
Metrowy
-
Nieznajomy X - Wygnany z Zony
- Posty: 310
- Dołączenie: 15 Wrz 2014, 21:30
- Ostatnio był: 02 Kwi 2015, 14:33
- Miejscowość: Koszmary moich wrogów
- Frakcja: Wolność
- Ulubiona broń: SVUmk2
- Kozaki: -2
Re: Sława Ukrainie!
przez Universal w 07 Gru 2014, 01:19
A dziękuję
Zastanawiam się, czy nie napisać tego kiedyś jako część większej całości. Może zmienić nieco perspektywę, dodać nowych bohaterów, lub pacnąć retrospekcję. Czaję się też na "wisielca", czyli pierwszy (?) konkurs z pisaniem w tle.
Zastanawiam się, czy nie napisać tego kiedyś jako część większej całości. Może zmienić nieco perspektywę, dodać nowych bohaterów, lub pacnąć retrospekcję. Czaję się też na "wisielca", czyli pierwszy (?) konkurs z pisaniem w tle.
Język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie; myśl z duszy leci bystro, nim się w słowach złamie.
-
Universal - Posty: 2614
- Dołączenie: 21 Lip 2010, 17:54
- Ostatnio był: 10 Maj 2024, 08:12
- Miejscowość: Poznań
- Frakcja: Samotnicy
- Ulubiona broń: Akm 74/2
- Kozaki: 1052
Re: [Spełniacz życzeń]Sława Ukrainie!
przez slawek73 w 28 Kwi 2015, 14:59
zatem ciach
Ostatnio edytowany przez slawek73, 28 Kwi 2015, 20:08, edytowano w sumie 1 raz
-
slawek73 - Posty: 189
- Dołączenie: 19 Maj 2014, 18:55
- Ostatnio był: 07 Lut 2019, 17:26
- Miejscowość: Lublin
- Frakcja: Samotnicy
- Kozaki: 32
8 posty(ów)
• Strona 1 z 1
Kto jest na forum
Użytkownicy przeglądający to forum: Brak zarejestrowanych użytkowników oraz 1 gość