Na skraju strefy Tom 2

[PRZEMEK ŁOWCA]

Na skraju strefy Tom 2

przez PRZEMEK ŁOWCA w 27 Lis 2017, 18:35

Witam. Jako że nie zauważyłem podobnej sekcji, poczułem się zobowiązany założyć temat tutaj( w razie coś nasi niezawodni opiekunowie przeniosą ) Czy ktoś już dorwał tą książkę? Jakie są wasze opinie?

Jako że niedawno był Black Friday wyprawiłem się z kumplem po świeżą dostawę książek do Empiku. Jako że przeczytałem tom 1 i nie było to najgorsze do strawienia zainteresowałem się następną częścią. Dziś mogę już wystawić swoją opinię.

Więc zacznijmy od krótkiego opisu: akcja dzieję się zaraz po 1 tomie, bohater znów będzie grasował po Strefie, odwiedzając stare i nowe lokacje, poznając nowych znajomych i spotykając starych. Ponadto czeka go kilka zawirowań fabularnych, chwil niepewności itp. Co rzuca się w oczy?
Przede wszystkim chaos. Było to widoczne już w 1 tomie, autor opisywał jeden wątek by za chwilę rozpocząć kolejny, często w chaotyczny sposób. Teraz powraca to w dwa razy większej ilości. Oprócz znanych już momentów spowolnienia czasu teraz dochodzą do tego nowe smaczki w opowiadaniu historii, przez co czasami zdumiony przecierałem oczy ze zdumienia jak można było zrobić tak gęste i poplątane opisy. Niektóre opisy mogły być odrobinę bardziej przejrzyste i zrozumiałe.
Po drugie: Klimat poprzedniej części został właściwie zachowany, pojawiło się kilka zadziwiających pomysłów, jest parę (ż)aluzji do growych S.T.A.L.K.E.R.ów ale też twórczości Noczkina czy pana G. Ogółem kilka razy wchłonąłem w ten świat, naprawdę zaciekawiony co będzie dalej, lecz niestety muszę przyznać że byłem z tego wczucia wybijany, przeczytajcie, zrozumiecie.
Trzecim aspektem są bohaterowie, którzy naprawdę zadziwiają. Ich zachowania są czasami nielogiczne, zdumiewające i czasami zaprzeczające sobie, przez co miałem trudność w zżyciu się z nimi ( o niesławnej Wierze nie wspomnę, jest jej na szczęście odrobinkę mniej) Na plus niektóre dialogi, pasujące do tego uniwersum.
Kolejnym syndromem jest "ale to już było''. W kilku miejscach oprócz celowych nawiązań możemy odczuć że autor powraca do poprzedniej części pomysłami, ale nie ma tego zbyt dużo.
Podsumowując: byłem zadowolony że Krzysztof Haladyn umiał połączyć strefę znaną z twórczości pana Gołkowskiego i tą z serii Noczkina, wprowadzając całkiem niezłą fabułę. Ta w tej części jest zdecydowanie gorsza, ponadto chaos w prowadzeniu akcji wyraźnie szkodzi całości. Zadziwiające zdarzenie pewnie miały w zamyśle być rzeczą zaciekawiającą czytelnika, lecz niekiedy przeszło to w mętlik. Końcówka była dla mnie co najmniej zadziwiająca (ewentualnie szokująca), przez co jeżeli powstanie 3 część na pewno się z nią zapoznam. Powiem jedynie że to pięć zdań ma w sobie tę moc.

Plusy:
- Klimat zachowany
- dokończenie niektórych wątków z jedynki
- nowe mutanty
-ostatnie 5 zdań
- nowe lokacje
-ciekawe pomysły i nie najgorsza fabuła

Minusy:
-chaos
- niektóre wydarzenia i opisy z dupy
-Wiera nadal tu jest
-gorsza fabuła
- powracające odczucie ''Wszędzie blisko''
- fochy Ingi
- dziwny wątek z księgowym, zadziwiająco nie trzymający się kupy.

Kończąc część druga jest zdecydowanie gorsza od jedynki, jednak da się to przeczytać i ogólny poziom nie jest zły. Dałbym ocenę 5,5/10, gdyby nie akcje z dupy i chaos doszłoby nawet do 6,5/7.