Mroczne Niebo

[kaczor_1991]

Za ten post kaczor_1991 otrzymał następujące punkty reputacji:

Kosma, STALKIER998.

[Kosma]

Re: Mroczne Niebo

przez Kosma w 09 Lip 2014, 19:10

-Mi... Michaił... - Wycedził przez zęby leżący na ziemi chłopak ledwo panując nad emocjami.

Powinno być po myślniku

Następne wydarzenia potoczyły się bardzo szybko, a przynajmniej tak mi się wydawało

Decyduj się albo na 1 osobę albo na 3.

Ale opowiadanie świetne! O wiele lepsze od mojego, ziomuś, rośnie nam tu kolejna gwiazdeczka!

[kaczor_1991]

Re: Mroczne Niebo

przez kaczor_1991 w 10 Lip 2014, 23:38

Intencją było wprowadzenie z perspektywy trzeciej osoby a dopiero potem "wejście w postać" - a że wyszło przez to może nie czytelnie... Dzięki za uznanie ;]

EDIT: Drugi rozdział. Kontynuacja historii wyprawy do Zony, tym razem z perspektywy drugiego z przyjaciół.

:

Rozdział II - Rozmowa nad szpitalnym łóżkiem (Andriej)

-Co z nim?
-Wyliże się. Większość to niegroźne rany postrzałowe. Nie stracił też jakoś strasznie dużo krwi. Może być porządnie osłabiony, ale ma kosmicznego farta, że skończyło się to tylko tak. Szybko udzieliliśmy mu pomocy i za kilka tygodni będzie w stanie ruszyć znowu w Zonę.
-Czy mogę z nim porozmawiać doktorze?
-Wszystko zależy od niego, czy będzie na siłach. Ja nie widzę żadnych przeciwwskazań.
-Dziękuję za to co pan zrobił.
-Tja... ja go załatałem, a pan go przesłucha i pewnie skończy się jak zwykle kulką w łeb... wielka mi wdzięczność za moją pracę
-Złamali nasze prawo, muszą ponieść konsekwencje jeżeli nie mają naprawdę dobrego wytłumaczenia.

Jedyne co pamiętał odkąd Michaił odtworzył do niego ogień, to nie kończące się pasmo bólu. Podobno został trafiony kilka razy, ale były to niegroźne postrzały ramion i brzucha i wszystko będzie w porządku. Sam nie wiedział czy w to wierzyć czy to tylko próby podnoszenia go na duchu. Nie potrafił nawet określić źródła bólu promieniującego na właściwie całe ciało. Był ogromny i porażający, ale też w jakiś sposób obojętny. Tak jakby ten ból należał do kogoś innego. To chyba to uczucie kiedy człowiek czeka na swój koniec. Kiedy wie, że to już wszystko. Czas rozliczyć się z własnym życiem. A skoro nie da się tego uniknąć więc czemu panikować? Skoro się żyło z godnością to umrzeć też należy godnie. Rozejrzał się po pomieszczeniu. Było całkiem spore - były w nim trzy wejścia, po jednym na każdej kolejnej ścianie, a wzdłuż jedynej pozbawionej drzwi stała ogromna szafa z jakimiś preparatami. Tuż obok tej szafki stało łóżko na którym sam leżał. Na stole nieopodal leżały różne narzędzia chirurgiczne, wszystkie ułożone w idealnym porządku, gotowe do kolejnej operacji. Tuż nad jego głową zwisała resztka żyrandola, jednak pozbawiony był wszystkich kloszy by żarówki dawały mocniejsze światło. Było to chyba jednak zrobione tylko dla żartu, bo z 6 żarówek tylko 2 się świeciły, jedna była stłuczona, a trzy pozostałe jeśli były kiedykolwiek wkręcone, to musiały się chyba wybrać na spacer. Dopiero teraz zauważył stojącą w najdalszym kącie pokoju dwójkę ludzi. Rozmawiali o czymś ściszonymi głosami. Właściwie rozmawiali o kimś i nawet wiedział chyba o kim. Jak się kogoś obgaduje to nie powinno się cały czas na tą osobę patrzeć. Jednego pamiętał. To on go zoperował, wyciągnął mu nadmiarowy ołów z ciała i pobawił się igłą z nitką zaszywając jego rany. No dobra, robił to całkiem sprawnie, ale mógłby kuźwa użyć jakiegoś znieczulenia... Był to jakiś lekarz, ubrany w kitel, który kiedyś chyba był biały jednak teraz ciężko było rozpoznać pierwotny kolor. Sam mężczyzna był starszym jegomościem ze śmieszną białą bródką dziwnie kontrastującą z kompletną łysiną na szczycie głowy, a okulary dopełniały skojarzenia w jakiś dziwny sposób z krecikiem. Najbardziej niesamowite było jednak jego spojrzenie. Dziwnie głębokie i spokojne. Jakby nic go już nie mogło zaskoczyć, jakby widział w życiu już wszystko. Drugi mężczyzna był wysokim, postawnym facetem dobiegającym może do czterdziestki. Może nawet był młodszy ale Strefa Czarnobylska odcisnęła na nim swoje piętno. Ubrany w egzoszkielet swoim widokiem musiał wzbudzać podziw innych. Z jednej strony sprawiał wrażenie człowieka bardzo zmęczonego życiem, a z drugiej kogoś za kogo warto oddać życie, bo on nie zawaha się oddać swojego za swoich ludzi. Bo kiedy będzie miał do podjęcia trudną decyzję to podejmie ją od razu i będzie ona najlepszą jaką ktokolwiek mógłby podjąć. Przynajmniej takie sprawiał wrażenie. Jednak kiedy zauważyli wzrok Andrieja doktorek wyszedł z pomieszczenia, natomiast ten w egzoszkielecie podszedł do łóżka.

-Witaj wśród żywych Andriej. Mówią na mnie Widmo i jak może słyszałeś dowodzę Nową Zoną. Złamaliście razem z tym drugim jeden z najistotniejszych punktów naszego regulaminu, więc przykro mi, ale będę musiał Cię przesłuchać. Im szybciej wyjaśnimy tą sprawę tym lepiej. Lepiej dla Ciebie. Czy jesteś w stanie teraz ze mną porozmawiać?
-A mam jakiś wybór? - powiedziałem nieco słabym
-Masz, ale nie jest on zbyt ciekawy. Ktoś w tej chwili przesłuchuje...
-Michaiła...
-Michaiła, zgadza się. Jeżeli zrzuci on całą winę na Ciebie, a Ty nawet nie spróbujesz przedstawić swojej wersji to doktorek łata Cię nie próżno. Jak się pewnie domyślasz o ile nie masz jakiś zaje*iście dobrych powodów to wylądujesz przed plutonem egzekucyjnym. To jak, chcesz mi coś powiedzieć?

Znałem Michaiła od kilku lat. Można powiedzieć, że pracowaliśmy razem. Byłem patologiem i badałem obiekty przywiezione przez wojsko z Zony, a on służył w jednostce w której pracowałem. Miałem kiedyś dość nieprzyjemną przygodę w jednostce, podpadłem wojsku. Prawie. Nie ma sensu wchodzić w szczegóły, gdyby jednak nie Andriej, to prawdopodobnie opalałbym się teraz przez kraty gdzieś na Syberii. Gdy jednak zaczęła się moja podróż do Zony (choć jeszcze nie zdawałem sobie z tego sprawy) był paskudny listopadowy dzień. Wiało, lało i ogólnie szlak człowieka trafiał na samą myśl o opuszczeniu ciepłego i cichego schronienia w laboratorium. Na szczęście nie musiałem tego robić. Żołnierze właśnie wnosili do laboratorium i rzucali na kupkę w kącie kolejną partię obiektów z zony. Spokojnie założyłem kombinezon ochronny. Takie były wymagania. Przy badaniu każdy musiał nosić kombinezon, w końcu wiadomo co to przerobiło tego człowieka czy… istotę w kupę martwego mięsa? Poprosiłem żołnierza, który właśnie wnosił kolejne zwłoki, aby rzucił je prosto na stół. Rozpocząłem oględziny ciała, kiedy nagle coś zapikało z wewnętrznej kieszeni kurtce człowieka na stole. Rozejrzałem się czy nikt inny tego nie usłyszał, a następnie szybko przełożyłem do kieszeni fartucha znalezione PDA.
-Wladimir, muszę sobie zrobić przerwę, nie najlepiej się poczułem - powiedziałem do znajomego przeglądającego kilka stołów dalej wnętrzności jakiegoś snorka i pieczołowicie notując wyniki autopsji na jakiś papierach.
-oka, tylko wyź wryć szybko, coby się tryp nie zaśmirdzał
-spoko, zresztą one i tak śmierdzą jak cholera, więc co za różnica?
Wladimir jednak tylko odmachnął ręką. Za cholerę nie wiem czemu tak dziwnie mówi, ale nigdy w to nie wnikałem. W tej jednostce każdy miał jakieś swoje tajemnice, a przekonałem się już, że większości ludzkich tajemnic lepiej nigdy nie poznać. Pognany ciekawością zamknąłem się w swoim gabinecie i zacząłem przeglądać PDA. Był tam pamiętnik, prawdopodobnie prowadzony przez trupa przy którym go znalazłem. Mówił bardzo dokładnie o tym jak się dostał do Zony i co tam znalazł... wyobraź sobie artefakt, który w odpowiednich warunkach tworzy inne artefakty... po dogłębniejszym zbadaniu go stanowiłby nie kończące się źródło artefaktów... pomyśl, jakie to możliwości... pomyśl, jakie to pieniądze... Przede wszystkim pomyśl jaka to sława i uznanie w środowiskach akademickich na całym świecie. Można by było rzucić w cholerę grzebanie w trupach i żyć z wykładów głoszonych w największych Uniwersytetach świata. Decyzja była prosta - wyruszam do Zony w poszukiwaniu tego artefaktu. Wiedziałem jednak, że samotnie mi się nie uda. Znałem tylko jedną osobę której ufałem na tyle by jej powiedzieć o moim planie, a do tego mieć nadzieję, że się do mnie przyłączy. Kilka minut później byłem już w koszarach, i rozmawiałem z Michaiłem na temat moich planów. Nie bez oporów, ale zgodził do mnie dołączyć. Kolejnym krokiem było załatwienie transportu do zony. Na szczęście w PDA było nazwisko kontaktu, który może umożliwić przebycie Kordonu bez większych problemów z wojskiem. Człowiek ten w późniejszych wpisach pojawiał nazywany Bankierem, podobno w każdą drugą środę miesiąca kontaktował się z profesorem radiologii na uniwersytecie kijowskim. Znalezienie tego profesora w dobie internetu nie sprawiło mi żadnych trudności, teraz trzeba było tylko czekać na drugą środę miesiąca i zobaczyć z kim się ten profesor spotka. Zawsze była szansa, że tego dnia będzie miał mnóstwo spotkań z różnymi ludźmi ale liczyłem, że Bankiera po prostu uda się rozpoznać. I udało się.

[Kosma]

Re: Mroczne Niebo

przez Kosma w 11 Lip 2014, 11:02

A myślałem, że idealnego opowiadania nie można poprawić. Świetne opisy, na prawdę! Pamiętaj jednak by zaczynać dialogi od dużej litery.

[Universal]

Za ten post Universal otrzymał następujące punkty reputacji:

kaczor_1991.

[kaczor_1991]

Re: Mroczne Niebo

przez kaczor_1991 w 11 Lip 2014, 17:44

Dzięki Uniwersal Krytyka tak długo jak konstruktywna jest bardzo cenna. Większość ludzi krytykuje wszystko dla sportu tak, by tylko zmieszać z błotem. Dlatego tym bardziej doceniam tą pomocną

[Kosma]

Re: Mroczne Niebo

przez Kosma w 11 Lip 2014, 20:08

Universal jak dla ciebie ta fabuła nie jest wciągająca to - co ty człowieku ćpiesz? Z resztą większość twoich poprawek powinna być oznaczona #czepiamsię bo te powtórzenia to się każdemu mogą zdarzyć. Forumowa norma: Średnio? Ojojojo, panie, tu bym na prawdę długooo polemizował.

[Universal]

Re: Mroczne Niebo

przez Universal w 11 Lip 2014, 20:46

No to polemizuj, a nie zapowiadaj polemiki. Fabuła nie jest wciągająca - strzelanina w kwaterze frakcji, przesłuchanie, jeden to wojskowy, drugi to patolog. Łooo, masakra. Wszystko już było na forum liźnięte. Nie twierdzę, że potem nie będzie lepiej, ciekawiej, tyle że dotychczasowy fragment mnie nie porwał. Nie wiem, może Stalker mi się przejadł, a może zwyczajnie nie wystarcza mi u innych pójście po linii prostej. Zresztą się nie obrażę, jeśli przejrzysz moje teksty pod tym kątem i wytkniesz mi mielizny fabularne, bo wiem, że u mnie też to szwankuje i nie do końca mogę sobie z tym poradzić.

Powtórzenia mogą się zdarzyć każdemu, ale im mocniej zostaną zaznaczone, tym większą się zwraca na nie później uwagę - wiem to z autopsji. Te cztery-pięć lat temu robiłem ich mnóstwo, wytykano mi to, teraz piszę wraz z internetowym słownikiem synonimów, czasem przeszukuję tekst przed publikacją. W ogóle zacząłem bardziej sprawdzać własne teksty, niż kiedyś i wierz mi lub nie, ale często zaliczam srogie "cojakurwanapisałem"

[kaczor_1991]

Za ten post kaczor_1991 otrzymał następujące punkty reputacji:

Kosma.

[Gizbarus]

Re: Mroczne Niebo

przez Gizbarus w 11 Lip 2014, 22:49

Hm. Wypisywaniem błędów nie będę się zajmować, głównie z racji, że wybornie dokonał już tego Uni. Zamiast tego powiem, co według mnie jest słabe, co dobre, a co nijakie.

Sam fakt istnienia takiej a nie innej fabuły - nie jest źle, Uni znów ma zły dzień i czepia się pierdół. Nie jest to typowa wyprawa do Zielonej Doliny po Artefakty w towarzystwie Jelonka Bambi, co zazwyczaj próbują nam tu prezentować koty. Jednak co w tym wypadku kuleje, to sposób jej przedstawienia... Serio, powinieneś dostać jakiegoś karnego kutanga na czole, czy coś podobnego... Rozumiem ideę przechodzenia z osoby trzeciej do pierwszej - taki fajny filmowy trik... Ale właśnie - FILMOWY. Nijak ci to tutaj nie wyszło, a tylko wprowadziło zamieszanie i chaos, przez co parę razy musiałem się zastanawiać i cofać parę zdań, żeby złapać kontekst. Staraj się chociaż oddzielać takie rzeczy jakimś wzorkiem, czy czymś podobnym.

Powtórzenia niestety koszmarnie gryzą w oczy - co jak co, ale przed wrzuceniem tutaj tekstu postaraj się choćby raz go na chłodno (czyt. na drugi dzień) przeczytać, bo inaczej będziesz wciąż mieć z tym problem. Ja niestety ostatnio sam się do tego nie zastosowałem i wyszło na to, że Uni prawie wybił sobie oczy przez moje "upadam na ziemię", czy co to było...

Opisy z kolei to może nie żadne mistrzostwo, ale czyta się je dość dobrze - ot, kawał solidnej roboty. Nie są też za długie - całe szczęście, bo Orzeszkowej nam tu nie potrzeba. Dość rzec, że jeden taki już był, co wrzucił opowiadanie praktycznie będące jednym, wielkim opisem, który nie miał większego celu poza byciem, no... opisem

Podsumowując takie tam drobne czepialstwo i uwagi z mojej strony - spodziewałem się większego badziewia. Zaskoczyłem się dość pozytywnie - nie jest to może objawienie i cud, ale z pewną dozą chęci postaram się przeczytać kolejne rozdziały, które będziesz wrzucać. I umieść je wszystkie w pierwszym poście - praktyczne i wygodne.

Ps - Uni, czemu znów się czepiasz kotów, do tego tak detalicznie? Jest słoneczko, masz wakacje, wyszedł patch do LA...

[Universal]

Re: Mroczne Niebo

przez Universal w 12 Lip 2014, 00:29

Ale jeśli mielizny fabularne liczysz tylko tym, że "gdzieś to już było" to wybacz...

Najwyraźniej źle to ująłem. Mielizny mieliznami, a niezamierzona wtórność swoją drogą. Masz prawo nie czytać wszystkiego co tu się pojawiło - i wcale się nie dziwię, materiału jest tyle, że u mnie do dziś wisi długa kolejka tego, co miałem przeczytać. Po prostu kiedy biorę takiego, bo ja wiem, Zajdla, to czekam co się stanie na następnej stronie. Rzecz jasna przesadą jest wymagać, by każdy był na takim poziomie jak on, zresztą de gustibus i nie każdemu akurat taki styl musi odpowiadać, ale tutaj tylko przewijam wzrokiem blok tekstu i nic więcej, żadnej większej refleksji. No wybaczcie mi w trójkę, że za dużo wymagam, nie jestem bez wad.

oskarżanie mnie, że poszedłem po linii prostej i skopiowałem pomysły z innych opowiadań jest nietrafiony i obraźliwy. Nie, nie kopiowałem

Nadinterpretacja. Ani to nie było oskarżenie o nic (a przynajmniej nie miało być), tylko stwierdzenie - dla mnie - faktu, ani też nawet nie pomyślałem, że kopiujesz. Wpadnięcie na ten sam pomysł jest częste. I mam to w głowie od kiedy mój biolog z liceum opowiadał o mutacjach, czyli że mogą zachodzić niezależnie od siebie w różnych okresach czasowych - tu podobnie, nie musiałeś czytać tekstu, by powtórzyć motyw z niego. Od razu uwaga do tych, którym wytykam podobieństwo do np. Ołowianego - nie rzucam się o to, że ktoś coś zerżnął, tylko piszę od siebie (jak zwykle zresztą), że widzę podobieństwo i to mi się nie podoba, no i jednak OŚ jest w światku na tyle popularny (w ten, czy inny sposób - wielu go czytało), że ryzyko umyślnego lub nieumyślnego skopiowania pomysłu/stylu jest jednak całkiem prawdopodobne.

Nie podobają Ci się wątki z przesłuchaniem.[...]

To samo co wyżej - widać źle to napisałem. Nie chodzi o to, że motyw przesłuchania jest zły. Tylko napisany bez wyrazu, nie czułem przy tym emocji w sposób naturalny. Ot, babka przychodzi i coś tam gada do bohatera, zgrywa sukę, a on bez bicia przyznaje się do tego kim jest. Chodzi mi o to, byś nadał temu głębi.

Strzelanina w kwaterze frakcji? Hmmm... Zamieńmy ją na pojedynek spojrzeń - który dłużej wytrzyma.

To było zdaje się w Ferdydurke Strzelanina strzelaniną, powinien być ku temu jakiś powód. Tymczasem w żaden sposób nie zarysowałeś jakiegokolwiek konfliktu w tym fragmencie - a przynajmniej ja tego nie widzę. Owszem, pewnie masz nadzieję zawrzeć to dalej, ale jak napisałem - wyrażam swoje zdanie na temat tego co widzę, a nie na temat tego, co być może potem zobaczę.

Wojskowy i patolog... Kurczę, też banalne jak cholera.

Nie banalne, ale naciągane.

Ale to świadczy o tym, że się wypaliłeś i masz już dosyć - nie o tym, że ktoś idzie po prostej linii.

Mógłbym to zakwestionować, bo mam parę pomysłów odmiennych od tych, jakie zaserwowałeś, tylko nie mam czasu i chęci by je wreszcie przelać na papier. No i kurde, jak je opiszę, to ktoś mi je podbierze No ale hipotetyczna sytuacja: przychodzi stalker do Sidorowicza, a ten wisi. Pod sufitem, na kablu od odkurzacza. I tylko nóżki mu dyndają, ostygnięty kurczak leży martwo na talerzu. Dlaczego wisi? Sam się powiesił, czy ktoś go zabił? Kurdebele, co się dzieje. Wielki rumor w wiosce kotów, jeden z naprędce zwerbowanych "stalkerskich policjantów" odkrywa, że część dokumentów zniknęła. A więc to nie było samobójstwo, lub ktoś go do tego zmusił. Napisałem to naprędce, więc tutaj można się czepiać mielizn - ale jest inaczej? Jest. Jest intryga, nieznany przeciwnik. Teraz tylko wybrać głównego bohatera i zdecydować, dlaczego ma on rozwiązać zagadkę śmierci Sidorowicza. I to jest coś, czego mi w Twoim tekście brakuje. Niby masz ten kontakt z PDA, dostanie się do Zony - ale jakoś mnie to nie bierze. De gustibus, nic na to nie poradzę. Musicie mi wybaczyć, bądź wyciągamy topór wojenny

Sam fakt istnienia takiej a nie innej fabuły - nie jest źle, Uni znów ma zły dzień i czepia się pierdół.

Nie, nie czepiam się pierdół. Co najwyżej źle nazywam to, co mi nie pasuje. A w takim układzie zły dzień mam codziennie od wielu lat.

Podsumowując takie tam drobne czepialstwo i uwagi z mojej strony - spodziewałem się większego badziewia.

Absolutnie badziewie to nie jest, badziewiem to był tekst z Dnia Dziecka w tym dziale. Tyle, że jak napisałem, nie podobał mi się na tyle, bym się rozpływał.

Ps - Uni, czemu znów się czepiasz kotów, do tego tak detalicznie? Jest słoneczko, masz wakacje, wyszedł patch do LA...

Bo mogę Jest noc,/ słońca nima,/ wakacje mam cały rok,/ gram w Asasyna

Najwyraźniej mam ten sam problem co JKM - używanie skrótów myślowych nieczytelnych dla postronnych. Niewiele na to mogę poradzić, pracuję nad poprawą. Natomiast jeśli chodzi o wymagania - nic na to nie poradzę, że apetyt rośnie w miarę jedzenia. Im więcej tu czytam, tym więcej byków zauważam, nie tylko u innych, ale także (a może przede wszystkim) u siebie. O, na przykład tutaj - ta zgolona na jeża baba przyglądała się promieniom zachodzącego słońca. Miałem coś podobnego u siebie. Wniosek - trzeba coś zmienić, coś poprawić, stać się bardziej oryginalnym. To nie tak, że wymagam tylko od innych - staram się też wymagać od siebie. Napiszę coś, wrzucę na forum, oddam się pod krytykę.

Dlatego powtarzam - jeśli ktoś ma chęci i czas, to będę wdzięczny za wyszczególnienie mi byków w moich poprzednich tekstach. Może za wyjątkiem nieszczęsnej "Pamięci podskórnej", gdzie koncertowo spie*doliłem początkowo dobry pomysł. I tak np. w Rzeźni miałem pomysł, straciłem akcję. W Nabojach miałem pomysł, rozmieniłem się na drobne, tracąc pod koniec oddech. W miarę zadowolony jestem z Pozorów, ale i tam dużo będę miał do poprawienia, kiedy tylko skończę tekst do antologii. Mimo, że nie lubię krytyki pod swoim adresem (szczerze - kto niby lubi?), to jednak zawsze coś się z tego udaje wyciągnąć po przełknięciu tej gorzkiej pigułki. Wobec czego nie szczędzę innym gorzkich słów, nawet własnej rodzinie, jeśli coś ma po tym być lepiej. Że wychodzę po tym na gbura - no to ch*j, ktoś musi pełnić tę niewdzięczną rolę

[kaczor_1991]

Re: Mroczne Niebo

przez kaczor_1991 w 12 Lip 2014, 09:43

No ale hipotetyczna sytuacja: przychodzi stalker do Sidorowicza, a ten wisi. Pod sufitem, na kablu od odkurzacza. I tylko nóżki mu dyndają, ostygnięty kurczak leży martwo na talerzu. Dlaczego wisi? Sam się powiesił, czy ktoś go zabił? Kurdebele, co się dzieje. Wielki rumor w wiosce kotów, jeden z naprędce zwerbowanych "stalkerskich policjantów" odkrywa, że część dokumentów zniknęła. A więc to nie było samobójstwo, lub ktoś go do tego zmusił. Napisałem to naprędce, więc tutaj można się czepiać mielizn - ale jest inaczej? Jest. Jest intryga, nieznany przeciwnik. Teraz tylko wybrać głównego bohatera i zdecydować, dlaczego ma on rozwiązać zagadkę śmierci Sidorowicza.

Jakbym się czepiał to tą sytuację skądś kojarzę. Stosunkowo niedawno pewien pan w biało-czerwonym krawacie (zasłynął pytaniem o to jak można zgwałcić prostytutkę) w podobny sposób zawisł a nawet jeszcze dramatyczniejszy, bo nie on jeden ze swojego otoczenia w krótkim czasie... Ale to już moja zwykła zawiść i do tego pół żartem pół serio

Cóż, w ten sposób przedstawione "problemy" mojego opowiadania są z jednej strony bardziej rzetelne, z drugiej strony... nie są problemami. To, że historia nie toczy się tak jakbyś tego chciał a do tego - że pisząc pierwsze opowiadanie w życiu nie jestem na poziomie starego wyjadacza (bo rozumiem nim jest imć Zajdel... swoją drogą teraz nie wiem czy przeczytać coś jego czy nie. Przeczytać - lepiej zobaczę swoje braki ale też rośnie ryzyko "inspiracji" nawet tej nieświadomej...). No cóż...

Swoją drogą nic nie poradzę, że nie należę do grona humanistów ale raczej tych co liczą całki, konstruują maszyny i badają właściwości materiałów... Jak na takie pochodzenie opowiadania, to chyba nie muszę się go wstydzić