Pierwiastek, by V.

[Gizbarus]

Za ten post Voldi otrzymał następujące punkty reputacji:

Gwizdek, Universal, Saleta20, StalkerCell, Gizbarus, Dziki.

[Gizbarus]

Re: Pierwiastek, by V.

przez Gizbarus w 19 Sie 2013, 20:30

Jako że nikt nie raczy nic napisać, to ja coś wysmaruję...

Ogólnie nie spodobał mi się początek - porównanie każdego do stalkera wydaje się naciągane i dziwne. No, ale to tylko ja. Dalej jest już tylko lepiej - nie ma bohaterskich czynów, ratowania martwych dziewic od nieistniejących smoków i tak dalej. Z tego powodu właśnie dobrze to brzmi - to Zona, dziecino. Tu żyjesz, póki Ona ci pozwoli. I przed śmiercią nie będziesz wygłaszać monologów czy ginąć z podniesionym czołem, tylko zdechniesz jak pies z mordą w błocie...

Błędów większych nie znalazłem, a mniejszych nie szukałem. Ogólnie składnie, ładnie i prosto, tak więc dobrze

No, właśnie to. Postawiłbym flachę, gdyby nie fakt, że muszę czekać, a poza tym jest zarezerwowana na inny post

[Dziki]

Re: Pierwiastek, by V.

przez Dziki w 28 Sie 2013, 16:26

Jak obiecałem, tak zrobiłem i przeczytałem.

A ja powiem przewrotnie. Wstęp mi się bardzo podoba, może porównanie do kasjerki delikatnie zakuło w oczy. Lecz temat "Ojca i Matki" niesamowicie przypadł mi do gustu i do tego momentu bez większych problemów tekst mnie pociągnął.

Całość mi się sprawia dobre wrażenie, czyta się lekko i przyjemnie. Jednak żeby za bardzo nie słodzić. Miałem wrażenie że Stalker będący głównym bohaterem, już aż za bardzo użala się nad sobą. Od razu poczułem skojarzenie z "Emo" Poza tym nie mam nic do zarzucenia w kwestii warsztatowej i fabularnej. Luźna i dobrze napisana historia.
Jeśli miałbym się jeszcze do czegoś doczepić to do tych kolokwializmów, czasami o jeden czy dwa za dużo.

[Regot]

Re: Pierwiastek, by V.

przez Regot w 10 Wrz 2013, 17:22

jak ten Kot co to nie wiadomo skąd się przypałętał, pozwolę sobie wyrazić swoją opinię. Początek budził we mnie raczej mieszane uczucia. Taki wstęp niby głęboko egzystencjalny o bycie i istocie człowieka-stalkera, a nie dotarł do mnie kompletnie. Może nie zrozumiałem przesłania, ale dla mnie mogło by się obyć bez pierwszych kilku linijek. Ewentualnie jakieś mocniejsze nawiązanie do tego wątku w dalszej części. Potem zrobiło się ciekawiej, super metafora jeśli chodzi o Zonę i Strach. Wreszcie uwalniamy się z zawieszenia w próżni (takie miałem poczucie czytając sam początek) lądujemy na usmarowanej potem i błotem ziemi, obok naszego Bohatera. Zwykłego przygniecionego życiem człowieka. Widać że starałeś się ożywić postać i nadać charakteru, ale nieskończone użalanie się nad sobą może znudzić. Tu jednak tego odczucia nie miałem bo i tekst dość krótki. Historia jakich wiele, bez zaskakujących zwrotów akcji ale to działa na jej plus bo widać ze po prostu przyjąłeś taką konwencję. Szara nudna i przykra rzeczywistość. Jeśli o mnie chodzi to szort dobry, fajny nastrój, acz zastanowił bym się jeszcze raz nad początkiem. Po co on jest i czy spełnia swoje zadanie. Tyle z mojej strony

Pozdrawiam

[Realkriss]

Za ten post Realkriss otrzymał następujące punkty reputacji:

Universal.

[Voldi]

Re: Pierwiastek, by V.

przez Voldi w 02 Kwi 2014, 13:55

Dzięki za komentarz, Krissy Wiesz, że Twoje opinie wiele dla mnie znaczą Ale nie byłbym sobą, gdybym nie udzielił odpowiedzi, zatem:

Duży plus - no, właśnie w takim stylu starałem się to pisać. Na fali dialogów do Misery. Po prostu - krótki, stalkerski monolog w 100 Radach/na Skadowsku/w pierwszym lepszym stalkerskim obozie. Taka rozmowa starego wygi ze świeżakiem.
Plus drugi - jakoś samo przychodzi. Właściwie to po to był ten pierwszy akapit, żeby wyjaśnić tytuł.

Z Miszą to raczej nawiązanie i to nie do postaci autora/Ołowianego Świtu, a prelekcji Meesha na premierze tejże książki i potem (bodajże podczas WNP).
A ostatnie - żyjemy w wolnym kraju, ja akurat wybrałem tak, nie wiem... może taka po prostu moda panuje

Jeszcze raz dzięki za komentarz