"Sztorm" by Canthir

[Canthir]

Za ten post Canthir otrzymał następujące punkty reputacji:

Realkriss, Red Liquishert, Voldi, Universal, Tormentor, KOSHI, Dommy, Gizbarus, Algir.

[Red Liquishert]

Re: "Sztorm" by Canthir

przez Red Liquishert w 09 Gru 2013, 21:20

<cisza>
<pomruki>
<klaskanie dłońmi>

Niesamowite - czegóż zresztą mógłbym się spodziewać? Klimat wylewa się z ekranu, a twoja maestria onieśmiela. Błędów nie szukałem - ile zresztą bym znalazł? A, nie, jest jeden...
Krótkie, kurczę...

[Voldi]

Re: "Sztorm" by Canthir

przez Voldi w 09 Gru 2013, 22:25

Bendem siem czepiau:

Kiedyś miałem na co zbierać, trzeba było odłożyć na lepszy sprzęt, żeby coś dupska nie upiekło czy nie poraziło, a teraz?

Pierwszy i trzeci przecinek zamieniłbym na myślniki, jako że to wtrącenia bohatera w spójną narrację.

Hybrydowy kombinezon [...] zasilany źródłami anomalnymi.

Nie popisuj się
Ten fragment jest okej, fajny, taki techniczny, ale nudny jak wstępy do moich opowiadań.

ciągnie on do centrum Zony

"On" w tym miejscu jest zupełnie niepotrzebne.

pójść i zobaczyć ją na własne oczy

Tu też "ją" wydaje się zbędne. Joł!

Pewnego dnia, po emisji, nogi jakby same mnie wyprowadziły z obozu w Leliewie.

Trochę sknocone. Ja napisałbym w ten sposób: Pewnego dnia po którejś z rzędu emisji - już nawet przestałem je liczyć - nogi jakby same wyprowadziły mnie z obozu w Leliewie.

Szedłem środkiem drogi, jak gdyby nigdy nic, nie słysząc nawet wiatru, w kombinezonie tak dobrze wygłuszonym przez wszystkie warstwy ochronne.

Szedłem środkiem drogi, jak gdyby nigdy nic. Dzięki kombinezonowi, którego warstwy ochronne nie przepuszczały dosłownie niczego, nie słyszałem nawet wiatru (tu możesz wrzucić jeszcze parę określeń do wiatru, będzie fajno!).

Anomalie jakby uciekały spod stóp - jeszcze żadnej nie musiałem obejść, a wszystkie choćby o wyciągnięcie ręki.

Nie ma sensu przepisywać, więc to co bym poprawił, to na czerwono w cytacie.

ręce jakoś tam go trzymały, żeby się nie bujały po bojach.

ręce jakoś tam go trzymały, ale chyba tylko po to, żeby nie musiały się bez sensu bujać po bokach.
To, na co zwracałem uwagę - te "boje" to celowo, czy nie poprawiłeś tego, o czym wcześniej mówiłem?

Albo abstynencja, jak to wygląda tutaj, bo z wódką przy ognisku wśród znajomych i nieznajomych braci po fachu nie da się nie odgrzebywać przeszłości.

Nie potrafię zrozumieć tego zdania, tej abstynencji połączonej z wódką przy ognisku. No i to wtrącenie... Nie wiem, jakoś nie umiem odczytać sensu.

Czas przestał istnieć. Każdy krok jest kopią poprzedniego, każdy oddech odbiciem następnego. Zaczynam się rozpływać w tej szarości. Szarości, która obraca się w nicość. Nie jakąś całkowitą pustkę, tylko bezmiar niczego ciekawego. Śmierć termiczna, wszędzie to samo.

LUBIĘ TO!!!!

W każdym razie stałem i miałem wrażenie, że nie od razu zdałem sobie z tego sprawę.

Stałem/zdałem przez podobne brzmienie wygląda jak powtórzenie. (Rym, cheche)

Kwaśnym i gryzącym ozonem i tlenkami azotu

W tym przypadku przed drugim "i" powinien być przecinek.

Kwaśnym i gryzącym ozonem [...], sadzą i dymem, ale filtry maski wszystko blokowały.

Kurde, zdanie wcześniej narrator zadaje sam sobie pytanie. Potem próbuje udzielić na nie odpowiedzi na zasadzie wyliczanki, a potem nagle przeczy sam sobie używając "ale"?
[...]może spalenizną, smołą, sadzą i dymem... Nie wiem. Filtry maski blokowały wszystkie zapachy.

Takich luksusów można zaznać w skrojonym na wymiar ciuszku wartości limuzyny.

Po "zaznać" dodałbym "tylko" - dla podkreślenia wyjątkowości szpeju.

gdzieś koło tych nóg, niekoniecznie z nimi związany.

O, a tu na przykład po przecinku przydałoby się "ale".

tak bardzo rzeczywisty. W głowie mi się kręciło tak

Tak, tak... Tak! Powt.

żywej duszy nie widać, ani nie słychać.

Znad szarych drzew przede mną, na tle szarego nieba, pojawił się znajomy wieloboczny kształt. [...] Zostałem tylko ja i Sarkofag.

W tym fragmencie (wyciąłem, żeby nie rozwalać) są zakamuflowane powtórzenia "rósł" i "Sarkofag".

Widział mnie, jak mógł

Zmień na myślnik. A na końcu znak zapytania...

szary zmięty obrus

Zjadłeś przecinek.

na tle szarości tła

Pojebawszy, czy celowy zabieg literacki? Z Tobą nie wiadomo!

W samą porę, westchnąłem.

Czepiam się już, ale jakoś mi się taki układ nie podoba. Przez myślnik, cudzysłów, jako dialog... cokolwiek, aby nie to - wg. mojego uznania

____________
Uwaga ogólna: dlaczego tak się bawisz czasem narracji? Raz terazniejszy, raz przeszły, raz przyszły... Pogubić się idzie, a w niektórych miejscach wygląda bardzo źle. Raz się nawet zatrzymałem, żeby zorientować się, czy narrator-bohater jeszcze coś robi, zrobił już, czy dopiero będzie robił...

No, Canthirze... Już myślałem, że całkowicie pochłonęła Cię Maryśka. Dobrze, że piszesz. Trochę po tym tekście widać, że się zasiedziałeś, bo jest dużo słabszy od "Biby", "Popiołów", "WŚS" czy choćby... starej jak Zona "Emisji" (czytałem niedawno, dla przypomnienia. Cholera, to miało ze 3 strony?), co nie zmienia faktu, że wciąż wybija się ponad normę. Ale ja wiem - i pewnie reszta Elyty też - że stać Cię na wiele, wiele więcej.

Względem tego, co przysyłałeś mi wcześniej, jest dużo lepiej, ale - jak widać po spoilerze - wciąż trochę zabrakło tego najbardziej ostatecznego, już nie szlifu, a nawet chuchnięcia

Rozgniótł mnie fragment z monumentalnym Sarkofagiem. Rozgniótł i roztarł na proch. Dzięki temu zakończenie zaskakuje, bo całość łączy się w sposób bardzo płynny i niezauważalny. Nawet zastanawiałem się, czy przypadkiem nie przelałeś na papier swoich osobistych odczuć z wizyty pod Sarkofagiem. Tak w ogóle... jesteś chyba pierwszym polskim pisarzem z uniwersum, który był w tej prawdziwej Zonie
Miałem tylko wrażenie, że coś jest nie halo - nie zaglądałem w kartoczki, ale że stalkerzy mieliby założyć obóz praktycznie pod nosem Świadomości-Z? Bardzo krótko i... bardzo lekko przebiegała ta wyprawa. Aż za lekko (nawet, jeśli - patrząc pod kątem gry - wyrzuciłoby się tych wszystkich popieprzonych fanatyków z centrum), ale... znając cały utwór jestem w stanie zaakceptować taką konwencję.

Krótko mówiąc, Canthirze - jak zwykle kawał dobrej roboty. Ale mam do Ciebie jedną, osobistą prośbę, wręcz błaganie: pisz więcej, bo trybiki Ci się zacierają i się marnujesz, chłopie! Nie można tylko studiować o atomach, narzekać na papierosy i jeździć do Maryśki!

Удачи!

EEEEEDIT: Właśnie się zorientowałem, że... TYTUŁ! Kompletnie jakby niedopasowany do całości. Mietek, coś jest na rzeczy i ja nie wiem co. Mów mi tu szypko!

PS Rudy:

<cisza>
<pomruki>
<klaskanie dłońmi>

A, czym ma, ku*wa, klaskać? Uszami?

Ostatnio edytowany przez Voldi 09 Gru 2013, 22:34, edytowano w sumie 2 razy

[Universal]

Re: "Sztorm" by Canthir

przez Universal w 09 Gru 2013, 22:28

Dobrze się czyta - lekko, łatwo i przyjemnie.

od horyzontu po horyzont

Kalekie sformułowanie jak dla mnie. Całe zdanie zmieniłbym tak:

Pogoda nie dopisała, jak okiem sięgnąć całe niebo zasnute było szarymi kłębami

Czyli po prostu wywalając te horyzonty. Nie wykluczam, że się mylę - nie spotkałem się dotąd z takim sformułowaniem, dlatego wydaje mi się ono obce.

twardy asfalt, tak bardzo rzeczywisty

Wow, pieseł (musiałech).

Opowiadanie wywołało we mnie smutną refleksję - mam ubogi język. Chociaż po pewnym czasie natłok opisów zaczął mnie przytłaczać. A kolejne już wspomnienie o Zonie domagającej się szacunku nieco skwasiło mi minę. Motyw zbyt często wykorzystywany jak na mój biedny rozum. Ostatnio stwierdzam, że w większości utworów całość "grozy" sprowadza się do "Zony domagającej się szacunku"

Tym niemniej ładnie.

===============
@Voldi

Ten fragment jest okej, fajny, taki techniczny, ale nudny jak wstępy do moich opowiadań.

A mi się to podoba. Lubię tego typu opisy. De gustibus.

I do moich Pozorów byś skoczył

[Realkriss]

Re: "Sztorm" by Canthir

przez Realkriss w 09 Gru 2013, 23:34

Tak naprawdę trudno to nazwać opowiadaniem, raczej taki ciąg myśli, epizod.
Poezja, realizm magiczny, bardzo piękne opisy otoczenia, synestezja, świetnie oddane uczucia bohatera, czuje się, jakby Sarkofag przytłaczał czytającego...
Moim zdaniem najlepsze, co Canthir napisał do tej pory.

Mam taką zasadę, że nie odnoszę się do uwag i komentarzy przedmówców, żeby dać twórcy samemu się wypowiadać.
Zrobię tu wyjątek, bo boję się, że Canthir nie daj Boże weźmie sobie post Voldiego do serca i zacznie poprawiać swoje już skończone dzieło zgodnie z jego wskazówkami.
Sorry, Voldi, ale Twoje uwagi są faktycznie, jak to sam nazwałeś - czepianiem, jedyne w czym masz rację, to te kilka przecinków. Reszta to przerabianie czyjegoś tekstu na własne kopyto.

Ten kawałek to magiczna, poetycka, synestetyczna miniatura literacka, coś swoistego dla Canthira, co sam oryginalnie stworzył, dlatego rządzi się także własnymi prawami literackimi, Canthir stosuje dziwne szyki zdań i przenośnie, ale to jest atut, nie błąd. Pomieszanie czasów jest genialne, potęguje chaos. To nie jest historyjka typu: poszedł, strzelił, zabił, potem biegł, a potem padł. Uni, nie widzę tu Meeshowej wyliczanki, czego to Zona nie lubi, tu personifikacja jest naprawdę subtelna.
Tytuł pasuje jak ulał, ten "Sztorm" ma miejsce na niebie, zawsze w grze, gdy nadchodziła Emisja, miałam skojarzenie z rozszalałym żywiołem. Sztorm na niebie, genialne w swej prostocie.
To jest kawałek poezji prozą.
Nikt tu tak nie pisze (poza Farathrielem), doceńcie to i uszanujcie tę oryginalność.

[Universal]

Re: "Sztorm" by Canthir

przez Universal w 09 Gru 2013, 23:47

Uni, nie widzę tu Meeshowej wyliczanki, czego to Zona nie lubi, tu personifikacja jest naprawdę subtelna.

Tu nie chodzi o to, czy brzmi to jak u Meesha, czy nie. Po prostu Zona czymś walnie, coś wykrzywi i ot, cały "jej" "gniew". Moja opinia, nie narzucam jej chyba innym

Nikt tu tak nie pisze (poza Farathrielem), doceńcie to i uszanujcie tę oryginalność.

Ależ doceniam. Tylko mnie, osobiście (czego przeważnie nie zaznaczam, bo nie uważam tego za konieczne) na dłuższą metę to trochę męczy. W sumie miałem coś podobnego spróbować. Dopiszę do listy pomysłów

[Voldi]

Za ten post Voldi otrzymał następujące punkty reputacji:

Universal.

[Realkriss]

Za ten post Realkriss otrzymał następujące punkty reputacji:

Red Liquishert.

[Tormentor]

Re: "Sztorm" by Canthir

przez Tormentor w 10 Gru 2013, 13:17

Mnie się również podoba i nawet gdy wszyscy chodzili koło mnie i wokół słychać było rodzinny zgiełk nie odrywałem się od czytania, ale z reguły muszę mieć ciszę jak coś czytam

Podobało mi się zdanie

"Betonowy bunkier nad czwartym blokiem sięgał nieba, zdawał się podpierać kotłujący się strop skłębionych chmur, który ciążył coraz bardziej ku ziemi"

Fajnie wszystko uplastycznione, czyli to co najważniejsze dla mnie.
Klasycznie : Czekam na dalsze części

[KOSHI]

Re: "Sztorm" by Canthir

przez KOSHI w 10 Gru 2013, 21:30

To nie będzie błyskotliwa wypowiedź, ba, nie pokuszę się nawet o nutkę ekstrawagancji w tej wypowiedzi. Rzadko ostatnio czytam forumowe opowiadania, ale Canthirowi nie mogłem odpuścić ( zresztą było krótko, to się skusiłem ). Powiem szczerze, że tekst jak dla mnie ciekawy, tyle, że to jakiś tam epizod w sumie. Doceniam zabawę piórem, pomysł, pisanie w innym, niż reszta stylu + nawiązania do realizmu. Brakuje mi natomiast czegoś, co skupiłoby to opowiadanko. Trochę się wg. mnie nie klei. Poza tym użycie tekstu z szarością już nie zaskakuje, chyba w 2 twoich opowiadaniach już coś takiego było. Ogólnie lubię takie klimatyczne tekst, sam też popełniłem coś podobnego. Wg. mnie jest to może nie najlepszy twój tekst, ale najbardziej pokazujący, na co cię stać. Bardzo mało jest na forum opowiadań odbiegających od przeciętności, a jeśli są, to tylko jakąś tam próbą stworzenia czegoś innego (mniej, lub więcej udaną). Oprócz Ciebie, Farathriela, Rica i marcela nie wydaję mi się, żeby ktoś napisał jeszcze coś, co by mnie zainteresowało w najbliższym czasie.

Co do korekt to RK ujęła to 100% także nic dodać, nic ująć.

[Canthir]

Re: "Sztorm" by Canthir

przez Canthir w 11 Gru 2013, 18:33

Dobra, trochę mnie obsmarowaliście co poniektórzy, wiec pewnie wypadałoby, żebym się do tego ustosunkował.

Cieszę się, że się Wam podobało (tym, którym się podobało). Trochę wbrew sobie muszę przyznać, że to nie musi się podobać. Jasne, miło jest i budująco, jak się po publikacji zbiera pochlebne opinie, jakie to fajne, zacne i wogule. Ale nie taki jest tego cel.
Z jednej strony Sztorm, podobnie jak Popioły i Emisja są formą wprawek warsztatowych. Ot, umyśliłem sobie spróbować skupić się na jakimś jednym czy dwóch zagadnieniach i opisać je możliwie plastycznie, dać odczuć uczucia/doznania bohatera, spojrzeć na Zonę jego oczami. Ponieważ perspektywa jest pierwszoosobowa, a ja (w mniejszym lub większym stopniu) utożsamiam się z bohaterem, to macie w tych opowiadaniach moją Zonę po mojemu. Nie chcę się licytować, że moja Zona jest mojsza niż twojsza. Łamię kanon umieszczając akcję w promieniu rzeczywistych 30km od CzAES, a nie gdzieś między 'Jantarem', 'Mroczną Doliną' a 'Roztokiem'. Bodaj w Emisji ktoś czepiał się nazw wiosek, że są nie klimatyczne - skargi i zażalenia od radzieckiej administracji, oni takie wprowadzili. Co do zdań z 'dziwnym' szykiem czy skrótów myślowych i równoważników zdań - specyfika bohatera (= mnie), ten typ tak ma. Jedni mówią 'tutej' zamiast 'tutaj', inni zdrabniają wszystko co się da ("Zaraz ci zapakuję kuleczkę z mojego pistoleciku w twój puściutki łepek, więc wyciągaj pieniążki i miejmy to za sobą."), inni rzucają 'przecinkami' co trzecie słowo. Miałem takie wzorce, a nie inne, wypracowałem sobie taki język, a nie inny i szczerze mówiąc, jeśli miałoby to być pisanie autentyczne, to takich rzeczy powinno być więcej. Ale z tego to sobie zdałem sprawę dopiero teraz.

Może powinienem wcześniej taką odezwę wystosować, przy okazji podobnej krytyki Śrub czy czegoś innego, ale jakoś tak wyszło, że w Sztormie jest trochę bardzo osobistych przeżyć i odczuć i różne uwagi wziąłem do siebie bardziej niż powinienem. Stąd też możecie mieć wrażenie bulu dópy z mojej strony. Trudno, "deal with it", mam wrażenie, że największe bzdury względem wersji pierwotnej wyłapałem i poprawiłem, dalej nie zamierzam grzebać i zmieniać.

@KOSHI: Jakaś taka szara ta moja Zona, pewnie dużo jesiennej pogody i urok Cienia Czarnobyla mają swój wkład w taki obraz w opowiadaniach. Może to jakieś moje uśpione fobie wychodzą na światło dzienne. Na pocieszenie mogę powiedzieć, że w dalszej twórczości tak akcentować szarości nie planuję. Pewnie nie będzie kolorowo, ale nie tak natarczywie szaro. Ale zobaczymy jak mi wyjdzie formalizowanie pomysłów w maszynopis.


Cieszę się, że się podobało, cieszę się, że wywołało jakieś emocje. Miło mi, że zechcieliście podzielić się wrażeniami ze mną.


Pozdrawiam
Can't

[Dommy]

Re: "Sztorm" by Canthir

przez Dommy w 12 Gru 2013, 00:01

Podobało mi się. Bardzo mi się podobało. Cholernie mi się podobało. Klimat można wręcz krajać nożem, a poetycki styl tylko go zagęszcza. Jeśli chodzi o bohatera, świetnie Ci poszło przedstawienie go, jako gościa, który już wszystko ma, nie musi się niczego ani nikogo bać, równocześnie unikając wrażenia "Terminatorowości", przynajmniej w moim odczuciu. Jeśli zaś chodzi o samą treść oraz fabułę - zabrakło mi tutaj takiej Siły Zony. Nie "siły" lecz "Siły" która w nosie ma to czy ktoś ma kombinezon za sto tysięcy, czy nie. Siły, która lekceważąco wręcz pozbywa się nawet kogoś, kto uważany jest za największego twardziela. Wielu może się spierać ze mną, podając za argument opisaną w opowiadaniu moc Sarkofagu, lecz dla mnie to nie wystarczające. Koniec akurat wyszedł Ci najgorzej z całej opowieści i według mnie lepiej dla klimatu zrobiłaby śmierć bohatera, pokazująca właśnie tę Siłę.
Mimo to przeczytałem z wielką przyjemnością, oraz czekam na więcej. Oczywiście kozak bo świętokradztwem by było poskąpić w obliczu takiego kunsztu. A kto twierdzi inaczej, z chęcią wyperswaduję mu to na PW .
PS

:

@Voldi
a) Może i stać go na więcej, ale jest takie powiedzenie "lepszy Rydz niż nic" .
b)

W każdym razie stałem i miałem wrażenie, że nie od razu zdałem sobie z tego sprawę.

Stałem/zdałem przez podobne brzmienie wygląda jak powtórzenie. (Rym, cheche)

Stałem, zdałem, srałem, gibałem, strzelałem, chciałem, żeby nie powiedzieć "ruch*łem". Na specyfikę naszego pięknego języka, nic nie poradzisz...
@Realkriss

Celowo, czy przypadkowo ze świeżo ożywionego Działu Literatura zaczyna robić się kółeczko wzajemnej adoracji, gdzie przyjmując pozy alf i omeg domorośli krytycy oceniają pisaninę rówieśników, jakby robili recenzje nowo odnalezionej powieści Żeromskiego.

Cóż, my Polacy już tak mamy .