"Pożeracz" by Gizbarus

[Universal]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez Universal w 22 Cze 2014, 19:45

Skoro liczysz na moją opinię, to niech się stanie zadość Twojemu życzeniu. Choć czy będziesz kontent, to ja nie wiem. Dalsza część posta zawiera duże ilości hurrdurr. Od razu mówię - czytajcie też końcówkę, zanim stwierdzicie, że jestem nazbyt bezczelny.

Pierwszy fragment

Nudzą mnie już opowiadania dziadka-weterana, który obszedł Zonę wzdłuż i wszerz, wsadził rękę pod każdą mackę pijawy i powąchał każde truchło snorka. Ot, taki kolejny frajer-gajowy, który gibie się na bujanym fotelu ze szklanką rozwodnionej berbeluchy i opowiada, jak to drzewiej bywało. Zero opisu, sam monolog, jakby to był Pazura na północnym kabaretonie na festiwalu w Sopocie. Za nic mnie to już nie bierze.

Drugi fragment

Stalker Geralt masakruje młodych bandytów (serio skojarzyło mi się z Wiedźminem i jego eliksirami). Pomysł - tak, treść - nie, forma - nie.

Trzeci fragment

Dziadek-weteran coraz bardziej przypomina mi żulika będącego "krową, która dużo ryczy a mało mleka daje". Uleciał gdzieś jego jedyny walor, czyli realne doświadczenie, nie będące efektem bujnej wyobraźni a'la don Quijote.

Czwarty fragment

Tego nawet nie chce mi się czytać - przydałby się "młot do kruszenia ścian" , by przebić się przez ten monolit. Gizb, dawaj więcej enterów! Dopiero teraz zwróciłem uwagę na czas teraźniejszy, którego nie lubię ani używać, ani czytać. Ostatnia próba jaką podjąłem w tej materii, utwierdziła mnie w przekonaniu, że powinni go używać tylko ci, którzy potrafią go umiejętnie użyć. Żaden z nas do tego elitarnego grona nie należy. Nieco na marginesie - przy okazji przeczytaj Nagi cel Snerga, chyba jedynie tam podobało mi się użycie tego czasu.

Piąty fragment

Czytając go, stwierdziłem, że symulując słowotok dziadygi bez obycia ciągniesz w dół i Ci to nie wychodzi. Nie spełnia to roli, jaką sobie założyłeś.

***

Dalej już tylko rzuciłem okiem, by mieć pogląd na kwestię fabuły, o ile można tu o takiej mówić. Powtórzę opinię zawartą przy okazji drugiego fragmentu: pomysł jest niezły, ale ogólna treść i forma są kiepskie. Poprzednia wrzutka była lepsza, spodziewałem się czegoś o wiele lepszego. Oczywiście wiele zależy od własnych poglądów i upodobań, ale dla mnie sytuacja prezentuje się następująco - zostaw sam rdzeń i napisz to od nowa, bo niespecjalnie jest tu co poprawiać.

Fajne. Czyta sie przyjemnie. Ciekawa historia. Mocne 8 z plusem na 10.

Co? Jestem na leciutkim kacu, nieco się niewyspałem, ale nie dałbym tu więcej niż 5/10. Przeskakiwałem fragmenty tekstu i zmuszałem ślepia do powrotu, by nie pominąć co ważniejszych elementów.

Ale przedstawiłeś ciekawie skonstruowaną opowieść, którą sprawnie się czyta. Prawie że sprawnie, bo kur*icy przewlekłej dostaję jak czytam wypowiedzi stylizowane przy użyciu słówek typu "tedy, co by" albo "jako" Ten Józwa to spod Gubałówki? Takie moje skrzywienie - innym może się to podobać

Z pierwszą częścią się nie zgadzam, z drugą tak. Przy całej sympatii dla Was - nie wiem co Was w tym tekście ujęło. Mnie nic poza tym jednym wiedźminopodobnym sznytem.

Już tak na serio, bez złośliwości, którymi obrosłem przez ostatnie kilka dni - spodziewałem się czegoś więcej. Mógłbyś rozwinąć koncept na wiele sposobów, dla mnie wybrałeś nijaki. Zerknę za parę dni, może to tylko moja jednodniowa zmiana humoru, tym niemniej dzisiaj nie mogę przełknąć ani jednego komplementu zawartego przez poprzedników. Jeśli wkrótce zmienię zdanie, to zamieszczę erratę i chciałbym, by tak było. Ale odnoszę wrażenie, że nieświadomie idziesz w ilość.

PS Sam tu długo nic nie wrzucę, antologia priorytetem. Chyba, że tekst nie zostanie przyjęty, wtedy wleci na forum. I będziecie mogli go cisnąć do woli w ramach słodziutkiej zemsty.

[Gizbarus]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez Gizbarus w 22 Cze 2014, 20:33

Ciężko, żeby to była akurat miarodajna opinia, bo w sumie tylko stwierdziłeś, że nie podoba ci się, bo ci się nie podoba Co do powiązań z Wiedźminem - wypluj to i umyj zęby. Nawet przez myśl mi nie przeszło, żeby chociaż w minimalnym stopniu wzorować się na tym buraku Sapkowskim. Szczerze mówiąc, to poczułem się urażony tak gównianym porównaniem

Tak czy siak, wróć za jakiś czas i opisz, co wedle jakichś ogólnie przyjętych prawideł jest nie tak - no, poza rzeczami o których już wiem, bo albo znalazłem sam, albo inni już tu o nich wspomnieli... Tym zajmę się w chwili, kiedy umysł będę mieć dość zluzowany Na razie piszesz jak nie ty, więc daj sobie czas - bo o ile liczyłem się z twoją negatywną opinią (ba, czekałem na nią ), to o tyle widzę, żeś nie w formie póki co

I czy piszę na ilość? Hm. Na pewno nie robię tego świadomie - zawsze jeśli już, to trafiało mi się pisać zbyt krótko, niż zbyt rozwlekle. Nie wiem, postaram się zobaczyć w przypadku mojego typu do antologii - może wyślę ci do oblania jadem przed publikacją

[slawek73]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez slawek73 w 23 Cze 2014, 14:00

Oooo... faktycznie, ta walka rzeczywiście wyczynami wiedźmaka na haju zalatuje Universal ma rację Gość nałykał się/nawcierał tego i owego i rozniósł towarzystwo. Chyba dlatego tak fajnie czytało mi się ten fragment

a propos - universal, co ty tam skrobiesz do antologii? uchyl rabka tajemnicy

[Universal]

Za ten post Universal otrzymał następujące punkty reputacji:

Dżuz.

[slawek73]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez slawek73 w 26 Cze 2014, 17:41

Universal, muszę sie w końcu do tego przyznać: z reguły czekam, aż ktoś wrzuci tu opowiadanie, nie z tesknoty za kolejną opowieścią z Zony, ale w oczekiwaniu na Twoją jego analizę Dla mnie, jesteś miszczem :)
Powaga

[Dżuz]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez Dżuz w 26 Cze 2014, 18:39

Jeśli chodzi o Radar jako lokację, to chyba wielką literą? Chyba, że chodzi o lotników

http://pl.urbandictionary.com/define.ph ... +the+Radar

Chodzi o kalkę językową i to nie najszczęśliwiej, żeby nie powiedzieć błędnie, użytą

No chyba, że autor przez to, powiedzmy, przesunięcie semantyczne, świadomie kreuje nowe związki frazeologiczne

Brakuje słów ("ono"), kropka oderwana od ostatniego słowa.

Niczego nie brakuje Zwykłe czepialstwo

Żelipapą fasamik tonem [...]

Oj tam, się mu zrymowało

Jest w tej recenzji-analizie jeszcze kilka kwestii, z którymi nie do końca mógłbym się zgodzić. Niemniej, trafnie i zabawnie uwypukla, to o czym sam wcześniej napomknąłem, czyli niezbyt spójny rejestr stylistyczny wypowiedzi dziadka opowiadacza

[Gizbarus]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez Gizbarus w 26 Cze 2014, 22:54

No, to piwo otwarte, żarcie jest, można brać się za ponowne przestudiowanie treści laurki od Uniego i odparcie tych zarzutów, przed którymi jeszcze mam jakąś szansę obrony

Zamiast wykreować jowialnego weterana walk i wojen, ośmieszyłeś go robiąc z niego karykaturalnego dziada.

Hm. Częściowo było to zaplanowane - nie miał być postacią pseudopoważną jak wieśmin u Sapka - jednak nie aż do tego stopnia, żeby wywołać taką falę hejtu. Tak więc, tu się przyznaję bez bicia, eksperyment nie wypalił.

Jeśli chodzi o Radar jako lokację, to chyba wielką literą? Chyba, że chodzi o lotników

Dżuz rozkminił to trafnie, stąd wziąłem ten idiom - i w zasadzie jestem zdziwiony, że nie domyśliłeś się tak oczywistej rzeczy, Uni, tylko od razu wpadło ci do głowy, że walnąłem tak idiotyczną literówkę, składając zdanie mające mniej sensu, niż istnienie Wolanda na tym świecie Przy czym zwykłem wykorzystywać ten zwrot, naginając jego znaczenie - "latanie poniżej radaru" oznacza u mnie osobę socjopatyczną, dziwną i jednym słowem popieprzoną.

Śmierdzi mi to meeshowym "niech go Zona pochłonie". Nie wnikam, kto już podobne zwroty wymyślił, ale po OŚ i ŚP kojarzę je z Meeshem i bynajmniej nie znaczy to, że je lubię. Przejadłem się nimi jak sromotnikami.

Znów fatalna wtopa z twojej strony - dobrze wiesz, że z Meeshem mam tylko tyle wspólnego, że pojawił się jako spambot na forum, na którym ja siedzę Nawet nie miałem jeszcze możliwości czytać żadnej z jego książek, tak więc nie rozumiem i/lub nie znam tych jego idiomów.

O ile widzenie jak przez mgłę jest w pełni akceptowalne, o tyle słyszenie jak przez mgłę? Poleciałeś w kulki, mógł słyszeć jak przez ścianę.

Ano, jeden z moich głupich byków, których nie miałem jeszcze możliwości poprawić.

Powtórzenie + trochę proste słowa jak na "wyjście z siebie" i pogrążenie się w najgłębszych pokładach swojego "jestestwa".

J/w, przy czym nie wiem, w co miałbym to ubrać, żeby nie wyszło jak Jacykow. Byłbym wdzięczny, gdybyś coś podsunął.

Bardziej pasowałoby, że obraca w dłoni.

Tu się akurat nie zgodzę, bo miałem właśnie konkretnie TO na myśli - widziałeś sztuczkę kieszonkowców, którzy obracają monetę między palcami? To coś podobnego, przy czym robione kawałkiem artefaktu - nazwij to nawykiem czy tikiem nerwowym.

Że kwiat remizowej wsi polskiej się tam pojawił?

Nie, po prostu taki oldskulowy model bandyty w Zonie - zresztą, to akurat można podciągnąć pod wytłumaczenie, jakie zamieszczam na końcu.

Jakoś tak biednie, Geralcie. Przypomina mi to moje stare teksty sprzed niespełna dekady, a to nie jest pochlebne stwierdzenie.

To napisz lepiej I mówię serio - jak inaczej zachowasz dynamikę "starcia"? Serio, zaprezentuj, a z pokorą przyjmę, jeśli rzeczywiście będzie to brzmiało i pasowało lepiej. I daj już spokój z tym Geraltem, bo zaczyna to irytować.

Ja, prawdę mówiąc, też nie - umierać to raczej spokojnie, a ten tu zszedł jak nowojorska giełda w 1929.

Nie rozumiem akurat tego zarzutu Co miałem napisać? Dwustronicowy opis à la Orzeszkowa na temat agonii przeciwnika, czy może coś w stylu "jebudu, gość zdechł"?

Trochę nie czaję, jak opuszczeniem nogi na ziemię nadaje się pęd pięści.

W tym miejscu chciałem zrobić fappalm - albo z racji ociężałości umysłowej czytającego, albo z racji mojego totalnie niezrozumiałego opisu... Skoro atakujesz kopnięciem prawą nogą na wysokości torsu, po czym przeciwnik odlatuje do tyłu, twoja noga leci dalej - tak więc stawiasz ją na ziemi, wykonujesz półobrót i uderzasz pięścią mocniej, bo wykorzystujesz już pęd nadany ci przez półobrót. Zrozumialej?

Szukałeś synonimów, moim zdaniem wybrałeś ten niewłaściwy. Bardziej pasowałby bandyta, agresor, przeciwnik, rezun jakiś, ale nie oponent - słowo zbyt wysublimowane i kojarzące się bardziej z dyplomacją, niż z napierdalanką pod barem.

Niby fakt, szczerze przyznam, że tu nieco brakowało mi słowa - ale fakt, że ten zabieg posłużył też w stworzeniu totalnie odmiennego stylu od drugiego bohatera.

Jako, że przepona jest mięśniem, do tego ułożonym prostopadle do pionowej osi ciała, to jakoś to miażdżenie ni w ząb mi tu nie pasuje.

Jak się głębiej nad tym zastanowić, to w sumie może być racja

I teraz panie anatomie wyjaśnij mi taką rzecz - zgina się w pół, czyli do przodu. Tym samym głową zasłania tchawicę. Jak chcesz w nią przypie*dolić kolanem, skoro dostęp do niej jest zablokowany? Co innego z kolana poprawka w dynię, to zmieniałoby postać rzeczy.

W zasadzie... Tu akurat wina niedokładnego opisu z mojej strony, tak więc przyznam ci rację.

Jeśli jest na sali lekarz - proszę o poprawki. Ale jeśli dobrze rozumiem ten schemat, żeby z oczu ciekła krew musiałoby nastąpić uszkodzenie spojówki i rogówki, a pewnie też i innych części oka. Wobec czego gówno by widział, a nie "poszarzałe kolory" i "nieostre" widzenie. Natomiast jeśli się mylę - niech mnie ktoś z tego błędu wyprowadzi.

A ćpałeś kiedyś artefakty, że jesteś w stanie określić skutki uboczne? No to nie czepiaj się detali dla samego czepiania - taki a nie inny skutek uboczny i wuj ci do tego

Następne komentarze dotyczące języka dziadygi-opowiadacza pominę milczeniem, bo to kwestia, którą już w sumie skomentowałem na początku.

Posranie ze strachu jest oklepane jak połatana sławojka. Widzę też wpływ " ".

A o czymś takim jak hiperbola słyszał? O budowaniu napięcia w słuchaczach pewnie też nie? A "sraluch" został wrzucony celowo - ot, takie małe mrugnięcie okiem do forumowej gwary.

Miało być obrazowe, a mi to nie pasuje. Jest w ogóle taki młot wyszczególniony, taki specjalny, czy po prostu pneumatyczny lub ciężki, z kilku- kilkunastokilogramowym obuchem?

:

Jakoś zdjęcia gówniana, ale powinna pokazać ci, o co chodziło - i znów przekombinowałeś, próbując wymyślać cuda na kiju... Od razu Młot Pneumatyczny Zabijania Wolandów +2, a co się będziesz ograniczać

A na czerwono...

Nom. To "haha" mogłem w sumie zapisać inaczej - "ha. ha." może by brzmiało bardziej wyraziście, Tu nie chodziło o śmiech, rechot, szczebiot czy jakkolwiek to nazwiesz. To raczej było takie niepewne "ha-ha", które robisz w momencie, kiedy myślisz, że powiedziałeś coś zabawnego i zaczynasz się śmiać, ale widzisz, ze towarzystwo zamiast robić to samo, właśnie wyjmuje z kieszeni różne ostre przedmioty i patrzy na ciebie z ukosa... Nie do końca może o taką sytuację chodziło w opowiadaniu, ale samo to wyjaśnienie powinno uzmysłowić ci, co miałem na myśli.

To "nieodparcie" mi nie pasuje. Nieodparcie można być przekonanym o czymś, coś w ten deseń; natomiast tu po prostu - masz w oczach pustynię. Chociaż niepotrzebne ubarwienie, starczyłoby wspomnieć, że od groma piasku pod powiekami.

Hm, być może i racja. Przy okazji poprawiania postaram się rzucić na to okiem jeszcze raz.

A może po prostu wstać?

A jak piszesz to zawsze używasz najprostszych słów, jakie znajdują masz w swoim słowniku? No to nie czepiaj się znów pierdół.

Jakby podłoga była ważniejsza od samego faktu upadania. "I znów upadam na posadzkę".

Racja - ale czasem mam problemy z szykiem, co zresztą już gdzieniegdzie można było zauważyć.

Śmierdzi mi to jakimś skrótem myślowym. Oczywiście można się domyślić o co chodzi, ale ta końcówka jakoś nie współgra z początkiem.

Kolejny raz, kiedy nie rozumiem twojego zarzutu - wyjaśniaj czasem bardziej o co ci chodzi, bo momentami nie wiem, czy my w ogóle gadamy w tym samym języku

Musiałem tu się chwilę zastanowić. On sam tego nie wie, tak? To jakoś inaczej to ujmij.

Tzn. jak? Przecież logicznym jest, że skoro to zdanie brzmi tak, a nie inaczej, to wydawało mi się w porządku Nadal nie rozumiem, co miałoby z nim być nie tak.

Idziesz, idziesz, padasz jak wór. Za bardzo "ucięte nożem". Mało finezyjnie.

Niby racja, acz w sumie w zamierzeniu miało to tak wyglądać - narkotyk przestaje działać, zapala się przysłowiowa czerwona lampka, a po paru minutach padasz na glebę jak worek z kartoflami i leżysz przez parę godzin nie mogąc nawet ruszyć palcem z powodu skrajnego wyczerpania organizmu.

Bardziej pasowałoby np. "kiedy działanie artefaktu ustało". Też chodzi o tę "nagłość" - zapewne moce komiksowego superbohatera nie skończyły się nagle, w ułamku sekundy, tylko powoli słabły, w końcu niknąc całkowicie.

Patrz wyjaśnienie powyżej i nie chrzań już więcej

Brakuje słów ("ono"), kropka oderwana od ostatniego słowa. Biedno i dziwno, tak powiem.

Racja, racja.

A "może to Jupiter"? Pogmatwany szyk.

Nie pogmatwany, tylko mój własny i najmojszy

Pobliskie okno na końcu korytarza brzmi jak jakiś oksymoron. Ja rozumiem, co chciałeś przekazać, ale "pobliski" gryzie się z "końcem". Ponadto mógłbyś wspomnieć, że słońce wpada do środka przez okno, bo trochę to wygląda tak, jakby waliło z każdej strony.

Znów pierdoły gadasz - jak inaczej napiszesz, że stoisz właśnie przy wyjściu z komórki na miotły i mopy, a chcesz podejść do okna na końcu korytarza? Czas start - przy czym opisy wspomnianej już nieboszczki Orzeszkowej nie wchodzą w grę. A co do drugiej części, racja - moje niedopatrzenie

Długo. Nie sądzę, bym nawet naćpany lub zachlany tak długo orientował się w terenie, który znam przynajmniej pobieżnie.

Kolejny raz zadam to samo pytanie - ćpałeś kiedyś artefakty? To nie wcinaj się między wódkę a zakąskę Skrajne wyczerpanie organizmu, krwawienie z oczu i tak dalej - podrażnienie do tego stopnia, że nawet w wypadku kogoś takiego ponowne spojrzenie na słońce czy jakiekolwiek inne źródło światła byłoby koszmarem jeszcze przez długi czas.

Instynkt samozachowawczy to rzecz, jakiej bym w tym miejscu nie tykał. Bardziej nadawałaby się podświadomość, która jest z podobnej półki, a jednak to nie do końca to samo.

Nie zastanowiłem się nigdy nad tym, ale w sumie racja - jeśli nie zapomnę, też to zmienię.

Czyżby mały pleonazm?

Nie? Wycieńczenie a słabość fizyczna to dwie różne rzeczy - pierwsze bierze się od zbyt długiego wysiłku tudzież wysiłku połączonego z niedożywieniem (skrótowo określając), a drugie wiąże się z byciem na przykład takim Alchemikiem.

"Bibelot - niewielki przedmiot, często o niewielkiej lub żadnej wartości użytkowej, wykonany ze zdobionej porcelany, laki, srebra, złota itp. Bibeloty ustawiano na kominkach, meblach, w serwantkach w celach dekoracyjnych w celu upiększenia pomieszczenia." Gdzie bibeloty, gdzie radzieckie i postradzieckie biura.

Musisz być aż tak dosłowny...? Bibelot zwykło się często używać jako określenie różnego rodzaju pierdół, jakie ludzie składują w starych szufladach, na szafkach, w kartonach na poddaszu i tak dalej - i nie musi to obowiązkowo oznaczać akurat porcelanowych przycisków do papieru.

Widział Ty kabel o średnicy trzech centymetrów? I niby na budowie robiłeś

Gdzie ja niby mówiłem, że robiłem na budowie? Poza tym, nie mówię tu o szerokości samego drutu, tylko o całościowej grubości kabla - izolacja, przewody w środku i tak dalej. Poza tym, średnica nie ma nic do rzeczy, kiedy na przykład może to być coś takiego:



W środku może znajdować się kilka cieńszych żył, niekoniecznie jedna gruba akurat na 3 cm...

Trzy razy w jednym fragmencie podnosi się do pionu. Przegięte jak gwódź w gustlikowej ręce.

A tu niestety znów racja - zbyt późno je zauważyłem.

Wiem, że za długo się nakręcam na ten element, ale za każdym razem jak to widzę, to nie mogę się powstrzymać przed oznaczeniem tego na jakiś jaskrawy kolor.

Znów cię nie rozumiem - co niby złego w tym określeniu?

O co tu chodzi z tym "stopięć"?

Taka mała aluzja do mojego dzieciństwa, tak więc akurat tu zrozumiałe jest, że ktoś tego nie zna - moja mama zwykła tak mówić, jak ktoś kuśtykał - "kuśtyk, kuśtyk, stopięc, stopięć..."

Nie wiem, czy czytałeś ostatnio stare książki, bądź oglądałeś stare filmy, ale podobny zwrot był aktualny najdalej w pierwszej połowie XX. wieku.

No ku*wa mać, zacznę zaraz rzucać mięsem. To co miałem napisać? "E, ku*wa, chcesz wpie*dol sku*wysynu je*any w dupę twoja mać?". Jak wcześniej trzech dresiarzy z Zony rodem mówiło stylem chłopka z poznańskich przedmieść, to też ci nie pasowało. Zdecyduj się w końcu, człowieku.

Cwaniactwo tu nie jest przymiotnikiem, którym powinno być. Piszę o przymiotniku, bo nie znam części zdania, wolę operować na częściach mowy.

Hm, hm. Możliwe, że źle to ująłem, ale nie mam teraz pomysłu, jak oddać inaczej cwaniakowaty wyraz twarzy.

Noga jak złamana, nananananana. naku*wiam salto z surową tekstu szpaltą. No kurde, przed chwilą miał nogę wymagającą kurowania, a tu jeszcze nie zaczęło działać, a skacze?

Toć gdyby nie zaczęło działać, to by nie był w stanie czegoś takiego zrobić, no nie?

Jeśli wzbił kurz w powietrze butami, to było go mało. Jeżeli natomiast oślepił ich dużą ilością, to musiałby się po drodze schylić i je*nąć im garścią po oczach. Chyba, że chodzi o pył ze zgniecionego artefaktu, ale to musiałby być strasznie kruchy twór.

To ostatnie - i dziwię się, że tego nie wywnioskowałeś z tekstu (kolejny raz zresztą). Kruchy twór? Wprawdzie nie wyjaśniłem tego, bo nie uznałem że ktokolwiek będzie czepiał się AŻ takich szczegółów, ale w tym małym spin-offie artefakty po pewnym naruszeniu ich fizycznej formy stają się delikatne i kruche jak szkło trójka niehartowana.

I znów wchodzimy na ogródek anatomii i innych paramedycznych pierdół. Jeśli wyciągniesz komuś ręce do tyłu, to odruchowo wygnie górną część korpusu do tyłu, a dolną do przodu. W takim układzie bardzo trudno jest przyłożyć piętą w czyiś kręgosłup, chyba że samemu leci się na plecy. I jest się przygniecionym trupem.

Dokładnie, to wzorowałem się tutaj na grze Oni, więc nielogiczności mogą być... logiczne W końcu to tylko gra, a ja nie zaprzątałem sobie głowy AŻ takimi detalami. Poniżej screen, jak to w zamierzeniu miało wyglądać - niestety, tylko taka rozdziałka.

:

Tia, uderzeniem. Nie kupuję tego.

Ja ci nic nie sprzedaje A tak na poważnie, to owszem, teoretycznie jest możliwe nastawienie wybitej kości mocny uderzeniem - przy czym normalny człowiek w tym momencie posrałby się z bólu (to po pierwsze) i nie byłby w stanie precyzyjnie określić z jaką siłą i pod jakim kątem ma uderzyć, żeby wbić kość na miejsce (po drugie...). Ale im bliżej końca, tym bliżej do wyjaśnienia, więc niedługo się doczekasz

Jeśli tylko by upuścił, poleciałoby do tyłu, on musiałby się cofnąć, by móc wyskoczyć. By móc zrobić to co opisałeś, musiałby go popchnąć do przodu, o czym nie wspomniałeś. Poza tym wnioskuję, że naoglądałeś się za dużo "hińskich bajek", bo akcja jest z dupy. Można sobie pomiągolić o tym nieszczęsnym "licencia poetica", ale wsio ma swoje granice chyba, to przestaje być stalker.

Eeeh... Czy ja ci muszę wszystko dużymi literami? Skoro trzymasz na czyichś plecach nogę, bo właśnie za jej pomocą złamałeś komuś kręgosłup, to logiczny jest wniosek, że ciało nie poleci do tyłu, choćby Woland został prezydentem... Wystarczy lekki ruch stopy, żeby trup poleciał jak kłoda do przodu - viola! Mamy leżący przed nami punkt wybicia! A tak na marginesie, to w żadnej z oglądanych przeze mnie "hińskich bajek" nie było czegoś choćby zbliżonego do tego, co tutaj opisywałem, tak więc twoja złośliwość jest totalnie chybiona.

Mimo wszystko chyba lepiej by brzmiało "w Stu Radach".

Możliwe, że tak - przy poprawkach rzucę na to okiem i prawdopodobnie zmienię

Tak więc, kończąc kopanie leżącego (będę gryzł! będę kąsać! ) i podsumowując wszystko to w oparciu o ostateczny komentarz Uniego. Słownictwo - jak już na początku wyjaśniłem - miało być zbliżone do czegoś takiego, ale widocznie przesadziłem. Rozlało się tyle żółci i poleciało tyle flejmu z dupy, że aż czuję się wyróżniony Z szykiem co jakiś czas zdarzają mi się problemy, tak więc nie powinno cię to wcale dziwić Uni - przecież to w końcu jeden z moich znaków firmowych Zwał tekstu to moja wina, spowodowana tym, że praktycznie całe opowiadanie składa się z opisów i wewnętrznych monologów - nie zastanowiłem się nawet nad tym, żeby je jakoś podzielić. I nie, nie piszę w Wordzie, tylko w Notatniku Jakoś mi najwygodniej, bo najbliżej mu do zwyczajnej kartki papieru...

Kolejne porównanie do gównianego Gerarda, czy jak mu tam było zaczyna mnie poważne wkurzać - serio masz tak ograniczoną biblioteczkę przeczytanych książek, że potrafisz przywołać tylko to jedno skojarzenie...? Podczas pisania całego tego tekstu choćby i raz nie wpadło mi do głowy coś w stylu "o, podobne do wieśmaka" albo "a może zrobię to tak, jak było we wiedźminie". Powiedziałem już wcześniej - przeczytaj sobie "Kolory Sztandarów" Kołodziejczaka, to zrozumiesz i będziemy mogli pogadać. A co do kolejnej szpili związanej z hińskimi baikami, to jak już wcześniej mówiłem, twój argument jest inwalidą, bo nie oglądam żadnych Dragon Jajec, czy czegoś co by wiązało się choćby częściowo z tekstem powyżej. A czepianie się czasu teraźniejszego mogę skomentować jedynie fappalmem... Nie wiem w sumie, czy zauważyłeś, ale - wiesz, tak po cichu i nawiasem mówiąc - to każde moje opowiadanie jest tak pisane. Ciekawostka, kto by pomyślał, nie?

Dodatkowo, moim grzechem przy tym tekście widocznie jest to, że zbyt słabo zaakcentowałem to, co miałem na myśli podczas pisania go (ewentualnie czytelnicy zbyt skupili się na wyzłośliwianiu w kierunku dziadygi-opowiadacza ). Otóż, cała ta szopka wokoło artefaktów, prochów, nadzwyczajnej siły i szybkości miała wskazać na jedno - pozorna doskonałość ciała, okupiona niestety straszliwą ceną. Pod wpływem narkotyków oraz energii pozyskiwanej z artefaktów, nasz protagonista lawinowo zaczął tracić swoje człowieczeństwo i zatapiać się w swoim własnym świecie, zyskując z kolei tymczasowo możliwości ciała, które jest niemalże doskonałe i pozwala w pełni wykorzystać możliwości jakie ono kryje. Stąd błyskawiczny refleks, ogromna siła, nieludzka szybkość - niestety, także i coraz większy upadek zachowań, z racji że ograniczony mózg nie jest w stanie obsłużyć doskonałego ciała.

To tak słowem wyjaśnienia, dla tych, co nie skumali o czym była mowa w tekście

Kontynuując, to był taki mały spin-off i odskocznia od mojej tradycyjnej wizji Zony, jednak jak widać nieudana - stąd też nie ryzykowałem nawiązaniami do pozostałych opowiadań (co uważniejsi czytelnicy mogli zauważyć, że większość z moich opków zawiera aluzje do reszty mojej twórczości). Koniec końców, pozostawię to jak jest i zabiorę się na powrót za pisanie "Samotności..." w jej specyficznym stylu oraz kolejnego, tym razem do antologii, z tytułem roboczym "Morfina dla umysłu".

Ps:

A oni napisali że im się podoba, bo im się podoba

Ale chyba naturalną rzeczą jest, że nie uzasadnia się pochwał, tylko nagany, co nie? No, chyba że na tyle latasz poniżej radaru ( ), że jak mama cię chwali, to ty każesz jej podawać dowody i uzasadniać ci, dlaczego to zrobiła

[Gizbarus]

Za ten post Universal otrzymał następujące punkty reputacji:

Gizbarus.

[Voldi]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez Voldi w 30 Cze 2014, 12:37

Pierwszy fragment

Nudzą mnie już opowiadania dziadka-weterana, który obszedł Zonę wzdłuż i wszerz, wsadził rękę pod każdą mackę pijawy i powąchał każde truchło snorka. Ot, taki kolejny frajer-gajowy, który gibie się na bujanym fotelu ze szklanką rozwodnionej berbeluchy i opowiada, jak to drzewiej bywało. Zero opisu, sam monolog, jakby to był Pazura na północnym kabaretonie na festiwalu w Sopocie. Za nic mnie to już nie bierze.

I tu skończyłem Twoją opowieść, Gizbarusie. Za nic mnie nie przekonała, dwa-trzy fragmenty przeczytałem i na tym skończyłem. Początek nudny, nie zachęca. Dalej nie wiem, bo nie czytałem.

[Red Liquishert]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez Red Liquishert w 30 Cze 2014, 13:15

No, jest OK.

[Gizbarus]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez Gizbarus w 30 Cze 2014, 14:42

Czyli jak już powiedziałem wcześniej, eksperyment uznaję za nieudany i nie wliczam go do kanonu Następne mam nadzieję, że będzie lepsze.

[Voldi]

Re: "Pożeracz" by Gizbarus

przez Voldi w 30 Cze 2014, 15:04

A w ogóle, to Szanowny Kolego odezwałbyś się pod moim ostatnim opkiem, boś chyba nie czytał